Op een bewolkte dag vertrok ik met de trein naar Bad Bentheim om de eerste etappe van het Marskramerpad te wandelen. Een aantal jaren rijdt er een stoptrein van Hengelo naar Billeveld waarbij Bad Bentheim de eerste halte is in Duitsland. In de trein heb ik een enkeltje gekocht naar Bad Bentheim. Hier was wel een automaat, maar deze vond mijn bankkaart toch niet zo aardig dus het ik de conducteur contant betaald.
Schloß Bad Bentheim
Aangekomen op het station van Bad Bentheim wandel je door het Schloßpark richting het kasteel. Het Duitse gedeelte van het Marskramerpad valt samen met de Handelsweg (Töddenweg) die van Oldenzaal naar Osnabrück loopt en is gemarkeerd met een witte T op een zwarte achtergrond. Tödde is het Duitse woord voor Marskramer. Bij de ingang van het kasteel begin het Marskramerpad, al wordt deze hier als Töddenpad aangegeven. Bij het kasteel staat een standbeeld van Bismarck, hij was een voormalige minister-president van Pruissen en het Duitse rijk. Door het heuvelachtige stadje geplaveid met kasseien wandel je door naar het bos. Na ruim een kilometer volgde er een pad door het bos en daarna weer een verharde weg richting Gildehaus.
Gildehaus
In Gildehaus ging het weer wat omhoog, zodat we een goed uitzicht hadden over de omgeving. Zo klim je de Muhlenberg op en vervolg je de Bergstraße die in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, gelukkig behoorlijk vlak is. Zo wandel je langs Gildehaus over een bescheiden heuvelrug waar je een mooi uitzicht hebt. Over de fietspaden vervolgt de route zicht langs het dorpje. Langs de Ostmühle, een oude molen, verlaten we Gildehaus. Zodra je voorbij het dorp bent maak je een bocht om bij een rustige spoorlijn uit te komen. Vanaf Gildehaus is het een stuk over een voornamelijk door open gebied met af en toe een klein bosje.
Bardel & Dinkel
Over de provinciale weg de L42 begint het bos van Bardel. Hier wandel je door een Duits oerbos. In het Duitse buurschap Bardel, ligt een terrein dat al enkele jaren gebruikt als zandwinningslocatie. Hier staan overal waarschuwingsborden staan die duidelijk maken dat recreanten hier niets te zoeken hebben. Over stille weggetjes, door bossen, langs spoorlijnen en windmolens lopen we richting Nederland. Het lijkt wel lente, wat een heerlijk weer, heel anders dan afgelopen weken. De grens met Nederland nadert en daarmee ook het bekende bruggetje over de Dinkel. Er waren nog duidelijk sporen te zien van het hoge water, maar gelukkig was het water al weer gezakt. Er is een omleidingsroute voor wanneer het water te hoog staan. Je loopt dan 5 kilometer om dit gebied heen.
Duivelshof
Wanneer je Nederland weer binnen bent kom je uit in een gebied dat het Duivelshof wordt genoemd. Over Duivelshof doen mysterieuze verhalen de ronde. De naam refereert waarschijnlijk aan een landheer die pachters in zijn kelder opsloot als ze niet aan hun verplichtingen konden voldoen. Hier volgende ik een heel stuk langs een betonnen pad. Op een gegeven moment kwamen we langs een klein meertje in het bos.
Boomhut
Onderweg kwam ik een prachtige boomhut tegen. De eigenaar die net wilde vertrekken maakte nog grapje over mijn camera en vertelde dat je op deze plek kan blijven overnachten. Ze vertelde dat ze in het verleden ook wel eens mensen heeft afgezet in Bad Bentheim om het Marskramerpad terug te wandelen. Dat heb ik niet gedaan, maar het is een prachtige locatie verscholen het prachtige Twentse coulisselandschap.
Oldenzaal
Vlak voordat je Oldenzaal in loopt moet je nog een klein ommetje maken om zo nog door een paar mooie stukken te lopen. Eerst loop je langs het zuidoosten van Oldenzaal maar je verlaat de stad voor het natuurgebied Boerskotten. Hier loopt ook het Overijssels Havezatenpad en hier ik onbedoeld ook een stuk van gevolgd. Iets verderop ga je over het spoor en volgde nog een mooi pad door een waterrijk gebied. Het was niet ver meer naar het Station Oldenzaal.
Inclusief aanlooproute en een paar kleine stukjes die ik te veel heb gelopen is de route 29,8 kilometer. Volgens de tracking app heb ik 631 hoogtemeters gemaakt. Vooral het stuk in Duitsland is heuvelachtig. Hier heb ik zelf 6,5 uur over gedaan, dit is dus wel een van de langste etappes tot nu toe. Dus enige wandelervaring of grote motivatie is wel aan te raden
Met de trein naar Bad Bentheim was even uitzoeken het dit nu exact werkte vooral omdat de automaat in de trein er geen zin in had. Bad Bentheim is een mooi heuvelachtige Duits stadje met een prachtig slot. In normale tijden kun je het kasteel ook bezoeken. Het Duitse stuk is meer over rustige landweggetjes en het is een mooie afwisseling in het landschap.
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
De foto’s zijn op 27 februari 2021 gemaakt
Volgende etappe (Oldenzaal naar Borne) →
