Het is een stralende lentedag en ik wandel een etappe van het Marskramerpad van Nieuwveen naar Noorden. Deze plaatsen liggen in het Groene Hart. Dit gebied ligt midden in de randstad en is relatief een dunbevolkt veenweidegebied.
Nieuwveen
Nadat ik uit de bus ben gestapt bij de Kerkstaat vervolg ik het Marskramerpad. Hier wandel ik het Sint Nicolaaspad door en kom uit op de Hogendijk. Het eerste stuk ligt nog asfalt maar iets verderop wordt het een grasdijk. Je loopt hier tussen de koeien en schapen.
Polders met waterwegen
In het gebied zie je veel rechte paden en dijken. Dit geeft een goed beeld van de rest van de etappe. Zo zie je veel polders met waterwegen die hoger liggen in het landschap.
Noordeinde
Dit lintdorp heeft een bijzondere attractie. Achter de rooms-katholieke kerk ‘Heilige Johannes Geboorte’ bevindt zich de Lourdesgrot. Een Lourdesgrot of Mariagrot is een kopie van de grot van Massabielle bij de Franse stad Lourdes, waar in 1858 volgens gelovigen Maria zou zijn verschenen. Zelf is mij deze grot ontschoten.
Zevenhoven
Tot het eind van de elfde eeuw bestond dit gebied uit een moeilijk doordringbare en drassige veenwildernis. De veenwildernissen waren door hun slechte afwatering niet geschikt voor landbouw of veeteelt. In 1085 is men begonnen met de ontginningswerkzaamheden. Zevenhoven dankt zijn naam waarschijnlijk aan de mate waarin het belastingen moest afdragen. Omstreeks het jaar 1100 werd Zevenhoven aangeslagen op basis van zeven hoeven (boerenbedrijven).
Tips om er te komen en afstanden
Nieuwveen heeft een busverbinding met Alphen aan de Rijn en Uithoorn. Het plaatsje Noorden is lastig te bereiken met het openbaar vervoer. Zelf heb ik de bus naar de Kerkstraat in Nieuwveen gepakt en op dezelfde dag etappe 16 erbij gelopen. Van Nieuwveen naar Noorden gelopen is het 8,8 kilometer wandelen.
Conclusie
Het open landschap van dit gebied moet je wel aanspreken. Je wandelt wel langs veel rechte dijken waar je ver kunt kijken. Heel erg bijzonder is dit stuk niet, maar je hebt wel een weids vergezicht.
De foto’s zijn gemaakt op 13 mei 2021
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Op een stalende Hemelvaartsdag vervolg ik de lange afstandswandeling. Het Marskramerpad ga ik lopen van het plaatsje Noorden (Zuid Holland) naar Breukelen. Hier wandel ik door het Groene Hart. Het Groene Hart is een binnen de Randstad gelegen relatief dunbevolkt veenweidegebied.
Noorden
De etappe van vandaag start bij het plaatsje Noorden, een drama op het gebied van openbaar vervoer, maar gelukkig zijn daar alternatieve oplossingen voor. De route komt langs het langgerekt lintdorp en gaat dan naar de Noordschenbuurterpolder. Ik verzin deze naam niet. Iets verderop verlaat het pad de dijk en gaat door een nieuwe natuurgebiedjes, de Groene Jonker.
De Groene Jonker
Het gebied is een moerasgebied waar enorme aantallen bijzondere vogels leven. Het gebied is erg nat in de winter en droogt deels op in de zomer. Hierdoor onstaan er voedselrijke sliprandjes. Dit is erg interessant voor de vogels.
Polders met waterwegen
In het gebied zie je veel kaarsrechte paden op een dijk langs het water. Dit geeft een goede indicatie van de rest. Polders met waterwegen die opvallend hoger liggen dan het landschap.
Kromme Mijdrecht
Achter het vakantiepark Zomerlust ligt de rivier. De Kromme Mijdrecht is een kronkelend riviertje dat loopt van de Grecht in Woerdense Verlaat, via De Hoef, naar de Amstel bij Amstelhoek. Het is een smal pad loopt kilometers langs het hooggelegen water aan de linkerkant en de laaggelegen polders aan de rechterkant.
Westveensemolen
De huidige molen is gebouwd nadat de voorganger in 1672 door de Franse troepen in de as was gelegd. Daarna zorgde een storm in 1837 ervoor dat er enorme schade aan de molen was waardoor het complete bovenhuis moest worden vervangen. Tot 1975 maalde de molen het overtollige water uit de Westveense polder. Er is toen een gemaal in de buurt aangelegd. Vanaf 2009 is er voor gezorgd dat deze molen dienst kan doen als hulpgemaal.
Lange Meentweg en de Geerweg
Het volgende stuk is vooral rechtdoor lopen langs een provinciale weg. Niet erg spannend, maar ik kwam wel een Reiger tegen. Bij de ophaalburg steek je het kanaal over en vervolg je de rechte weg.
Spengense Molen
De molen is al van een grote afstand te zien in het open polder landschap. Op zaterdagen draait de molen regelmatig. De poldermolen werd in 1841 gebouwd, nadat een voorganger was afgebrand. De molen maalde tot 1962 het water uit de polder in de Bijleveld. Daarna werd het werk overgenomen door een elektrisch gemaal. Recent is de kade nog verlaagd vanwege het inklinken van het veen. Het scheprad is verlaagd, het scheprad is het binnenwerk van de molen dat zorgt dat het water omhoog kan worden gepompt en de waterloop is verdiept.
Voetveer Joostendam
Om het over het kanaal te komen ligt er een zelfbedieningspont over de Groote Heicop. Je kunt jezelf met een wiel met handvat naar de overkant draaien. Aan de overkant moet je links af. Hier loopt ook het Floris V-pad dat naar rechts gaat en exact dezelfde kleurmarkeringen gebruikt. Op dit punt is dit is erg verwarrend.
Portengensebrug
De buurtschap Portengensebrug is ontstaan bij een kruising van land- en waterwegen. Je wandelt langs het schouwpad naar het eindpunt Breukelen.
Tips om er te komen
Het plaatsje Noorden is slecht te bereiken met het openbaar vervoer. Zelf heb ik de bus naar de Kerkstraat in Nieuwveen gepakt en een stuk van etappe 17 erbij geplakt. Andere opties zijn om de bus naar Noordeinde of Zevenhoven (N.H. Kerk) te pakken. Al deze haltes liggen direct aan het Marskramerpad. Bij alle drie de opties stopt de bus 147. Deze bus rijdt van Alphen aan de Rijn naar Uithoorn
Afstanden
De etappe van Noorden naar Breukelen is het 18,9 kilometer. Dit is de eigenlijke route. Zelf heb ik op deze dag ook een deel van de volgende etappe (van Nieuwveen naar Noorden) gelopen en dat is 8,8 kilometer extra. De andere twee opties: Noordeinde naar Noorden is 5,4 kilometer extra en van de N.H. Kerk in Zevenhoven naar het startpunt (Noorden) van de etappe is het 3,7 kilometer extra.
Conclusie
Het open landschap van het gebied moet je wel aanspreken. Sommige mensen zullen het misschien als saai omschrijven maar het helpt ook mee dat ik het in de lente heb gelopen, de natuur is al helemaal op gang gekomen. Met een zonnetje loopt het toch een stuk fijner. Het is niet anders, maar er zitten een paar niet al te leuke stuken langs provinciale wegen in de route.
De foto’s zijn gemaakt op 13 mei 2021
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Ten westen van Tilburg liggen de Oisterwijkse Bossen en Vennen. Iets ten zuiden van dit plaatsje start deze korte wandelroute.
Routetips
De route start bij het Boshuis Venkaai en is een rondje van 3,5 kilometer. Mocht je met de auto willen komen dan kun je aan de Bosweg parkeren en is de route inclusief aanloop route in totaal 4,5 kilometer lang. Er is geen busverbinding mogelijk, maar vanaf station Oisterwijk is het 2,7 kilometer lopen naar het Boshuis. Vanaf het Boshuis volg je de rode schildjes. Het kaartje van de route is zoals ik het gelopen heb is hier te vinden
Lammervennen
Tijdens het wandelen heb je prachtige doorkijkjes naar andere vennen. In dit natuurgebied kun je even ontsnappen aan de waan van de dag. Zo wandel je langs weelderige venoevers, verscholen heideveldjes en verwilderde akkers. Natuurmonumenten zorgt ervoor dat dit bijzondere gebied behouden blijft. Door een dikke sliblaag uit enkele vennen te verwijderen werd de waterkwaliteit enorm verbeterd. Daarnaast keren ook bijzondere planten terug in dit natuurgebied. Op en rond de vennen vind je talloze watervogels.
Conclusie
Het is een mooie korte wandelroute waarbij de vennen een mooie afwisseling vormen in het landschap. Het is een mooi bosgebied waarbij je ook langs verscholen heideveldjes komt.
Iets ten zuiden van Apeldoorn ligt het dorpje Beekbergen. In dit dorp aan de Tullekensmolenweg start een afwisselende route door en rond het dorp. Onderweg valt er genoeg te zien. Het is een afwisselende route die door het dorp, de bossen en de weides van Beekbergen loopt.
Hieronder neem ik je mee op onze tocht over klompenpad het Bekbergerpad.
Tips om er te komen
Als je met het openbaar vervoer komt kun je kunt de route beginnen bij De Smittenberg. Dit restaurant ligt aan de doorgaande weg van Apeldoorn naar Arnhem en hier stopt regelmatig een bus. Zelf ben ik begonnen bij het startpunt “De Ruitersmolen”, waar je prima de auto kwijt kan.
Afstanden
Het Bekbergerpad is 13 kilometer, en is in te korten naar 9 kilometer. Zelf zijn we voor de langste editie gegaan. Je kunt het pad combineren met de klompenpaden het Albapad en het Ugchelermarkerpad.
Tullekensmolen
Het Bekbergerpad leidt ons verder langs de Oude Beek. Zo kom je uit bij de watermolens. Eerst komen we langs de Tullekensmolen. Het Ford Museum Beekbergen is gehuisvest in een oude watermolen. Deze watermolen is gebouwd in 1535 en diende vroeger als papier makerij.
Het Hoogeland
De volgende bezienswaardigheid zou “Het Hoogeland” moeten zijn. Maar hier worden we omheen geleid wegens corona-maatregelen. De alternatieve route staat gelukkig duidelijk aangegeven, ook in de app. Het Hoogeland zorgt dat dak en thuislozen worden geholpen om weer regie over het leven te krijgen. In december 2020 is deze verandering teruggedraaid en in het vervolg mag je gewoon weer over het terrein van “Het Hogeland”
Sanatorium Immendaal
Na de omleiding van “Het Hogeland” steken we een weiland over en lopen weer het bos in. Hier komen we langs “Sanatorium Immendaal”. Dit gebouw werd begin 20e eeuw gebouwd voor de behandeling van TBC-patiënten. Het doet nu dienst als verpleeghuis. De mooie bospaadjes leiden ons in een bocht om het gebouw heen waarna we in de richting van het dorp lopen.
De Smittenberg
Vanaf de 17e eeuw is “De Smittenberg” een herberg. Tegenwoordig is het een café – restaurant, en naar eigen zeggen de ‘schitzelspecialist’ van de Veluwe.
Spelderholt
Na een klein stukje de N788 (Arnhemseweg) te volgen lopen we van het dorp af. Zo wandelen we in de richting van weides en bossen. Het is een glooiend gebied. Na een stuk bos staan we voor het kasteel Spelderholt. Het kasteel werd gebouwd in 1908. Rond het kasteel liggen enkele gebouwen met een zorgfunctie en het moderne Hotel Spelderholt. Voor corona werdt dit veel als vergaderlocatie gebruikt.
Engelanderenk
De route vervolgt over de Engelanderenk en de Engelanderholt. Via deze twee wegen lopen we het laatste stuk bos in waarna we weer bij de beek uitkomen.
Conclusie
De route wisselt mooi de bossen en heides af en zijn voldoende bezienswaardigheden onderweg. Het is een echte aanrader
De foto’s zijn gemaakt op 19 april 2020 en een jaar later gepubliceerd
Het woord rading is een ouderwets woord voor lijn of grens. Zo verwijst de naam naar oude grens van Holland en Utrecht. Met name de grens rond het Gooi was in de middeleeuwen aanleiding voor diverse oorlogen. In het verleden is hier heel wat strijd geleverd tussen de bisschop van het Sticht, zoals Utrecht toen genoemd werd, en de graaf van Holland. Zo vond in 1348 de Slag bij Hollandsche Rading plaats op het Laapersveld. Het Laapersveld ligt hier niet ver vandaan, namelijk meer in de richting van Hilversum.
Doodlopend kanaal
Tijdens het wandelen kom je vrijwel aan het einde van een kanaal. Dit kanaal loopt dood op het Gooi. Dit heeft alles te maken met het gebied waar ik vandaag doorheen wandel. In onderstaande alinea’s ligt ik toe waarom dat dit kanaal doodloopt.
Oostelijke Vechtplassen
Door het kanaal verder te volgen kom je uit bij de Oostelijke Vechtplassen. Dit is een gebied met laag gelegen natte gronden en open water ertussen. Ondanks dat het pad iets hoger ligt kan ik mij voorstellen dat het in de winter en herfst erg drassig kan zijn. Ik zelf heb geen modder ervaren. Een deel van de regio is beschermd gebied (de Oostelijke Vechtplassen), waar vogels, dieren en planten in alle rust kunnen genieten. De Oostelijke Vechtplassen zijn een enorm mooi natuurgebied om te doorkruisen. Omdat het natuurlijk een vrije dag was, waren er veel fietsers en wandelaars.
Oneindige moerassen
Het deel waar je door loopt is een Utrecht-Hollands veengebied dat tot ver in de middeleeuwen een groot moeras en nauwelijks toegankelijk. Het is een hoogveengebied tussen de kronkelende Vecht en de hoge zandgronden van het Gooi en de Utrechtse Heuvelrug. Door het hoogveen lopen enkele veenriviertjes die afwateren op de Vecht. Al in 1122 begon met het afdammen van de Rijn ten hoogte van Wijk bij Duurstede. Dit was het startsein om stukje bij stukje het moerras te ontginnen en zo verschoven de dorpen ook door de loop van de eeuwen.
Turf
Met de ontginning van het gebied rond Tienhoven begint ook de noodzaak voor een kanaal. Aan het begin van het alleen een afscheiding tussen verschillende blokken. Na de ontginning werden dit land in gebruik genomen als akkerland. Door de ontwatering krimpt de grond enorm. Al snel ontdekte men een lucratieve manier om de grond te gebruiken. De groei van de Hollandse steden vanaf de 15e eeuw zorgde voor een enorme vraag naar turf. Turf wordt verkregen door het drogen van veen.
Het Tienhovensch Kanaal
De Tienhovensche Vaart is bijna twee eeuwen in gebruik geweest als turfvaart. De ligging van het kanaal wekte investeerders in de 19de eeuw om een verbinding te maken tussen de Vecht en Eem. Er lag al een kanaal (Eemnesservaart) tot Eemnes. Eemnes ligt iets ten oosten van Blaricum. Na het verlenen van de goedkeuring werd tussen 1836 en 1869 de Tienhovensche Vaart verbreed tot kanaal. Het was de bedoeling het kanaal te verlengen tot aan Eemnes om zo via de Eemnesservaart bij de Eem uit te komen. Deze beoogde verlenging werd echter een fiasco. De kanaalbouwers komen tot aan de Hoorneboeg, maar de hoge zandgronden van het Gooi maken het een zodanig kostbaar project dat doorgaan niet rendabel is. Op een kanaal tussen Vecht en Eem zit intussen niemand meer te wachten. Hilversum beschikt al over een eigen waterverbinding met de Vecht (Gooische Vaart). Turf als brandstof is inmiddels op zijn retour. In 1882 besluit de provincie Utrecht er geen geld meer aan uit te geven. Voor het Gooi gelukkig maar ook.
Poldermolen Tienhoven
De molen en het houten schutsluis zijn gebouwd in 1832. Een combinatie als deze is uniek in Nederland. Sinds de Tweede Wereldoorlog heet de molen “De Trouwe Waghter”. De molen dankt zijn naam aan het feit dat de molenaar (Arie van Garderen) aan de standen van de wieken gebruikte om signalen door te geven. Op deze manier konden onderduikers worden gewaarschuwd.
Na de oorlog was de toestand van de molen zo slecht dat het verder draaien onverantwoord was. Er kwam een ijzeren poldermolen in de omgeving. In 1950 voorkwam de notaris (Ter Horst) dat de molen gesloopt ging worden. Hij nam de molen voor 1 gulden over en restaureerde de molen zelf. Nadien schonk hij het aan Natuurmonumenten. Zowel de schutsluis als de molen staan op de monumentenlijst.
Loosdrechtse Plassen
Tijdens de route loop ik ook langs de Loosdrechtse Plassen. Dit zijn misschien wel de bekendste Vechtplassen. Bekend om de watersport, maar ze bieden ook rust en stilte. Door de winning van turf is een prachtig landschap van plassen en moerasbossen ontstaan.
Waterleidingkanaal
Langs het Fort bij Tienhoven vervolg ik de route langs het Waterleidingkanaal. Dit kanaal voert het kwelwater uit de Bethunepolder (ten oosten van Maarsen) af naar de Loenderveense plas. Het water wordt gebruikt voor de productie van drinkwater. Vanuit de plas wordt het gepompt naar de drinkwaterproductie locatie Weesperkarspel. Weesperkarspel ligt tussen Amsterdam-Zuid oost en Weesp.
Ridderhofstad Gunterstein
De route vervolgt een stuk langs het kanaal, waar ik het Marskramerpad in westelijke richting vervolg. Hier kom je aan op het landgoed Gunterstein. Ridderhofstad Gunterstein is een van de kastelen aan de Vecht. Je vindt het als je vanuit het oude centrum van Breukelen over de Vecht gaat.
Breukelen
Langs de Vecht ligt het dorpje Breukelen. Doordat de Vechtbrug tijdelijk was afgesloten ontstond er een enorme file, nadat de boten er door waren kon ik de reis vervolgen. Hierdoor leek het enorm druk in het plaatsje. Leuk is ook om te weten dat het New Yorkse Brooklyn oorspronkelijk komt van het Utrechtse Breukelen. Veel van de landhuizen en hun prachtige tuinen zijn gebouwd in de 17e eeuw door rijke kooplieden. Zo vind je rond Breukelen een aantal van die prachtige landhuizen.
Amsterdam-Rijnkanaal
Om vanuit Breukelen naar het station te wandelen moet je eerst nog het kanaal over. Dit kanaal is geopend in 1892 als het Merwedeknaal. In 1952 na een verbreding en verleningen werd de naam Amsterdam-Rijnkanaal. Voorheen was er een draaibrug die in 2017 is vervangen door een vaste brug. Alleen deze brug ligt iets verderop, waardoor je een stukje verder moet lopen. Let hier goed op, want je wandelt langs een drukke weg. Het Amsterdam-Rijnkanaal is het drukst bevaren kanaal van West-Europa en is van groot belang voor de waterhuishouding in dit gebied.
Reistips en afstand
Station Breukelen en Hollandsche Rading zijn per trein te bereiken en de route komt er direct langs. Er is dus geen aanlooproute nodig. Van Breukelen naar Hollandsche Rading is het 17,9 kilometer. Het stuk van Maartensdijk naar Hollandsche Rading is 5 kilometer
Conclusie
De Vechtplassen en de polders zijn een enorm mooi natuurgebied om te doorkruisen. Het is wel een polder landschap maar gelukkig is genoeg ruimte voor de natuur. Vooral bij de Loosdrechtse Plassen waren veel mensen op de been om te genieten van de natuur. Zo is het een ideale route voor wandelaars die wel van een wandeling door een typisch Nederlands groen vlak veenlandschap houden met mooie vergezichten. Je ziet alleen in de verte de hoogbouw van Utrecht en de zendtoren van Hilversum. Op de kaart ziet het er heel recht en saai uit, in het echt verdient is het zeker een aanrader.
De foto’s zijn gemaakt op 27 april 2021
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Tussen Eerbeek en Brummen in de provincie Gelderland ligt het dorpje Hall. Vanaf de kerk begint de Leusveldwandeling over het landgoed. Vierkante palen met een klein langwerpig rood bordje geven de route Leusveld wandeling aan. De groene langwerpige bordjes zijn het Rondje Hall. Je kunt deze beide routes combineren en dan is de route 16,8 kilometer. Als je alleen de rode route loopt, dan is die 8,6 kilometer lang. Ik verwacht dat deze route in de herfst en winter erg modderig kan zijn.
Tips om de route te volgen
Het volgende advies geld eigenlijk voor zowel het rondje Hall als de Leusveldwandeling. Volgens de gemeente kun je de route zonder kaart lopen alleen dat is mij niet gelukt. Vooral omdat er voor gekozen is om geen pijlen toe te voegen aan de bordjes neem je snel aan dat de route rechtdoor is maar dat is dan niet altijd het geval. Op deze manier heb ik enkele afslagen gemist. Ik denk dat de gedachte van de organisatie is dat als er een bordje staat dat je dan goed moet kijken of je er nog eentje kan vinden en dan in die richting te vervolgen. Ik zou aanraden om een kaartje als referentie mee te nemen.
Landgoed Leusveld
In de mooie IJsselvallei ligt het kleinschalige landgoed Leusveld. Tijdens je wandeling is er volop afwisseling: bos en bloemrijke omsloten weilanden tegenover fraaie lanen met oude bomen en een rijksmonumentaal jachthuis. Het gebied is vanouds een nat, venig gebied. Het is goed te zien aan de vele rabatten in het bos dat het gebied zo nat is. Rabatten zijn kleine dijken waar de bomen op staan. Er zijn greppels gegraven om het gebied te ontwateren
Golfbaan Kasteel Engelenburg
Verborgen tussen de eeuwenoude eiken in de IJsselvallei ligt het Landgoed Kasteel Engelenburg met de golfbaan. Op het uiterste puntje van de route kun je over de golfbaan uitkijken
Het jachthuis
Het Leusveld werd in 1911 gebouwd en deed oorspronkelijk dienst als tijdelijk verblijf tijdens jachtpartijen. In de loop van de 20e eeuw kreeg het huis ook permanente bewoners. Het gebouw is mengeling van twee bouwstijlen, art nouveau en neorenaissance. De voorgevel is symmetrisch met uitzondering van de serre aan de linkerkant.
Conclusie
Het kleinschalige landgoed is een mooi bosrijk gebied waar je doorheen wandelt. Naar mijn idee kun je deze beste combineren met het Rondje Hall waardoor je een mooie afwisseling hebt tussen bos en weides. Als je zou moeten kiezen tussen het Rondje Hall en de Leusveldwandeling zou ik voor de route over het Leusveld gaan.
In Gelderland tussen Brummen en Eerbeek ligt het dorpje Hall. Vanaf het startpunt bij de dorpskerk kun je twee wandelingen lopen. Vierkante palen met een klein langwerpig groen bordje (rondje Hall) of rood bordje (Leusveldwandeling). In dit item beschrijf ik de groene route, ook wel het rondje Hall. Je kunt deze combineren en dan is de route 16,8 kilometer. Als je alleen de groene route loopt, dan is die 8,2 kilometer lang. Ik verwacht dat deze route in de herfst en winter erg modderig kan zijn.
Tips om de route te volgen
Het volgende advies geld eigenlijk voor zowel het rondje Hall als de Leusveldwandeling. Volgens de gemeente kun je de route zonder kaart lopen alleen dat is mij niet gelukt. Vooral omdat er voor gekozen is om geen pijlen toe te voegen aan de bordjes neem je snel aan dat de route rechtdoor is maar dat is dan niet altijd het geval. Op deze manier heb ik enkele afslagen gemist. Ik denk dat de gedachte van de organisatie is dat als er een bordje staat dat je dan goed moet kijken of je er nog eentje kan vinden en dan in die richting te vervolgen. Ik zou aanraden om een kaartje als referentie mee te nemen.
Heuvels
Zo voert het landschap van Hall en omgeving zich terug naar de IJstijden. In de voorlaatste ijstijd, van 200.000 tot 120.000 jaar geleden heeft het bewegende landijs voor de stuwwallen van de Veluwe gezorgd. In de IJstijd erna was het zo koud dat de ondergrond bijna altijd bevroren was. Het smeltwater in de warmere periodes zorgde er wel voor dat ten weste van Eerbeek een dal systeem is ontstaan. Hall ligt op een uitloop, dat wordt ook wel een pluimwaaier genoemd. Deze landschapselementen zie je tot de dag vandaag nog terug
Hallse Hooilanden
De Hallse Hooilanden is een strook van zo’n twee hectare langs de Eerbeeksche Beek. Het bestaat voornamelijk uit jonge aangeplant loofhout en doornstruiken. Er is ook wat grasland aanwezig, waarvan de toplaag deels is afgegraven om het te verschralen.
Oekensebeek
Hier wandel ik in de IJsselvallei op de rand van bos en boerenland. De is een belangrijke beek voor de waterbeheersing in de Zuidelijke IJsselvallei. Je wandelt over een onderhoudspad. Het omliggende land kan via de beek water afvoeren naar de IJssel.
Er zijn gebieden aan de Oekensebeek die erg laag liggen waardoor boeren uit de omgeving last hadden van overstromingen. Als het water van de IJssel erg hoog stond dan liep het land over. Dus bouwden vele boeren dammetjes om te voorkomen.
Zoals op zo veel plekken is het grondwater gezakt, dat is rampzalig voor sommige planten. Bijzondere kwel of waterplanten overleven dat niet. Een oorzaak van het lage grondwater is dat er te veel water wordt opgepompt. Een manier om te zorgen dat het grondwater op pijl blijft is om er voor te zorgen dat het water het gebied niet te snel verlaat. Het waterschap speelt hier een rol in.
Conclusie
Als je alleen het rondje Hall loopt is het erg veel grasland. De beken en het dorpje Hall zijn de moeite waard om te bekijken. Naar mijn idee kun je deze beste combineren met de Leusveldwandeling waardoor je een mooie afwisseling hebt tussen bos en weides.
