Door het boerenland, over verharde en onverharde wegen wandel je door het Achterhoekse coulisselandschap. De etappe begint in de buurt van Station Ruurlo en loopt door tot aan Borculo.
Over onverharde paden langs oude boerderijen
De route vervolgt over onverharde lanen en langs oude boerderijen. Het doet heel landelijk aan en zijn vele kleine weilanden met bosranden.
Fietsers die het weer voorspellen
Bij een zandweg stapte een fietser af en we praten iets, zegt ze. Nog een half uur blijft het droog en dat ze altijd sneller is dan haar man, dan zet ze de ondersteuning op maximaal. Ongeveer 2 minuten later begint het keihard te regen, net op een stuk dat beschut ligt door de bosjes. Kom ze mij later achterop, zegt ze die voorspelling was toch niet zo goed. We hebben hier hard om gelachen.
Kippenhokken
Vanaf de jaren 1920 werden speciale kippenhokken gebouwd waarin de kippen overnachten en in de winter de hele dag verbleven. Zo legden ze ook in de winter eieren. Veelal houten gebouwtjes van pannen of golfplaten en een hoge gevel met veel glas die zorgde voor een goede lichtinval. Dit soort kippenhokken zijn typisch voor de Achterhoek.
Riviertje De Slinge
Eén zo’n stroompje is De Slinge. Ooit was dat een goed gekozen naam: de Slinge slingerde door schitterend landschap. Maar in de vorige eeuw is het kronkelende riviertje rechtgetrokken voor een efficiëntere waterafvoer. Net als op veel andere plekken in Nederland hebben lokale beleidsmakers spijt gekregen van hun rechtlijnigheid. Daarom is de beek weer meer natuurlijker gemaakt. De Slinge mag dus weer lekker slingeren.
De Waterster
De zon was er net even maar inmiddels is het weer gaan regenen en kom je uit bij de Waterster. Dit gebied dat in een stervorm ligt en is aangelegd in 1915. De gemeente Borculo liet de vijver uitgraven omdat ze dacht het zand nodig te hebben voor de geplande uitbreiding van de tramlijn van Borculo naar Beltrum. Door de Eerste Wereldoorlog werden tramlijnen steeds minder rendabel, de tramlijn is er daarom nooit gekomen. De vijver is ook stervormig, maar staat door de droogte helemaal leeg.
Conclusie
Het is een etappe dat vooral door het boerenland loopt, over onverharde en verharde wegen. Zo kun je genieten van het Achterhoekse coulisselandschap.
Bij het kasteel van Vorden begint deze etappe en loopt door tot aan Ruurlo, we zijn in de Achterhoek beland en dit is het land van de landhuizen en kastelen. Daarnaast is er in het gebied een typisch coulisselandschap. Dit is een half-open landschap waar velden worden afgewisseld met bossen. Je wandelt over de vele zandwegen door het gebied. Vanwege de droogte stonden hier vele sloten en kanalen leeg. Het was zo droog dat je door de Baakse beek kon je heen kon lopen zonder natte voeten te krijgen.
Kasteel Vorden
Vanaf het Station Vorden is het niet zo ver naar het Kasteel van Vorden. Dit is ook gelijk een hoogtepunt van deze etappe. Het kasteel stamt uit 1208 en was in bezit van de Heren van Vorden. In 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werd het geplunderd en dertig jaar later hersteld. Het huis is door de eeuwen heen eigendom geweest van een waslijst aan adellijke geslachten, waaronder dat van Ripperda. Zo staat Wigbolt Ripperda bekend om het feit dat hij de leiding gaf tijdens het beleg van Haarlem. Na de Tweede Wereldoorlog heeft het kasteel lang leeggestaan en raakte het meer en meer in verval. Na restauratie in 1976 werd het kasteel het gemeentehuis van Vorden. Door de gemeentelijke herindeling was het niet meer nodig als gemeentehuis en sinds 2004 beheert de familie Rodink het kasteel. Het wordt nu gebruikt als huwelijkslocatie en hotel. Bij het kasteel staat ook de Lodewijkslinde. Hier rustte Lodewijk XIV in 1672. Al leek het wel dat de boom z’n beste tijd al gehad had.
Halte Brandenborch
Onderweg kom een groot spandoek tegen van Stopplaats Brandenborch, dit was een voormalige halte tussen 1878 en 1930 waar de trein onderweg stopte. Op een bepaalde manier wilde de bewoners hier graag naar terugkijken.
Bos en Houtdag in Ruurlo
Onderweg kwam ik nog langs een evenement dat Staatsbosbeheer had georganiseerd. Op 17 september organiseerde Staatsbosbeheer een bos en hout dag in Ruurlo. Een open dag waarbij alles te zien, te doen en te leren was over bos, bomen en hout. Staatsbosbeheer blikt terug op een geslaagde open dag met 500 bezoekers. Hier stonden diverse kraampjes. Zo heb ik nog even gesproken met een studente bosbouw en ze stond daar namens de opleiding. Ze vertelde heel enthousiast over het werk dat ze tijdens haar stages had gedaan.
Molenplateau Ruurlo
Onderweg kom ik nog een verhoging in het landschap tegen. Op deze verhoging heeft tot 1830 een molen heeft gestaan. De molen is inmiddels afgebroken en er staan veel meer bomen in het gebied. Het molenplateau is een uitkijkpunt over naastgelegen heideterrein.
Kasteel Ruurlo
De etappe eindigt bij Kasteel Ruurlo, je kunt het kasteel helaas niet zien vanaf de route. De slotgracht en de Baakse Beek staan helemaal droog. De verdediging van het kasteel is niet optimaal als de ridders komen! Vanwege de droogte van afgelopen zomer staan vele sloten en beken in dit gebied helemaal droog.
Conclusie
Het is een mooi en afwisselend half open landschap, waar je ook tussen de weides doorloopt en door kleine bossen. Verder is het een prachtig coulisselandschap waar je over diverse zandwegen doorheen loopt.
In deze etappe begin ik voor het Kebnekaise Fjällstation en daal ik af tot onder de boomgrens, ga met een boot over een meer voor een paar kilometer om uiteindelijk in het plaatsje Nikkaluokta aan te komen. Het landschap veranderd van een toendra naar een berkenbossen met meren. Het is daarnaast ook de laatste etappe voor deze trekkingtocht.
Kebnekaise kittelbäcken
Iets voor de rivier (Kebnekaise kittelbäcken) heb ik de vorige avond mijn tent neergezet en ben de rotsen overgestoken. Hier achter loopt deze rivier naar beneden waar die in de Láddjujohka eindigt. Er is een brug over deze rivier aangelegd en vanaf deze brug is een prachtige waterval te zien.
Andere wandelaars
Onderweg kwam ik Manie nog tegen de Schotse gast die ik een paar dagen gesproken had. Hij vond mijn reactie op Instagram leuk. Hij had mij herkend aan mijn turquoise wandelstok. Deze wandelstok is daarnaast ook fluit. In de wind maakt de stok een fluit toon. Heb de goedkoopste (MT100) bij de Decathlon gekocht om deze te proberen. Bevalt goed, alleen jammer dat ik deze in Nikkaluokta ben vergeten mee te nemen en daar pas in de bus terug achterkwam.
Kebnekaise Fjällstation
In de berg hut even gekeken, ze hebben daar WiFi maar die was niet echt snel. Nog even met de host een praatje proberen te maken maar die was snel uitgepraat. Om binnen te komen moest je je schoenen uit doen, en je tas buiten laten. Dus ik ben niet lang binnen geweest want anders heb ik zo ijskoude voeten. Mijn schoenen waren nog nat door de diverse beekjes waar je heen moest waden. In de buurt van het kamp stonden diverse tenten. Het was heel belangrijk om niet binnen 150 meter te kamperen, dit werd uitgebreid met borden aangegeven.
Tarfala-onderzoeksstation
Boven de berg is een onderzoekscentrum naar gletsjers in het Tarfala-onderzoeksstation, hier wordt onderzoek gedaan naar de gletsjers en het klimaat. Ik ben in het dal gebleven.
Eeuwenoud landschap
De bergen zijn eeuwenoud, de rotsen hier zijn 2000 miljoen jaar oud. De stenen vormen een basislaag voor de twee bergvalleien Láddjuväggi en Visttasvággi. Deze bergvalleien zijn 400 miljoen jaar oud.
Boomgrens
Zo ben via diverse paden het dal in gelopen. De berkenbomen en paddenstoelen waren weer terug. Voor 5 dagen geleden had ik voor het laatst een boom gezien. Eerst met alleen berken en aan bij Nikkaluokta stonden ook diverse naaldbomen. Ik hoorde van een andere wandelaar dat het te maken met de wortels, berken hebben brede wortels en kunnen daardoor goed tegen de wind die er bijna altijd waait.
Wachten voor de boot
Tijdens het wachten op de boot kwam Elizabeth tegen, een Zweedse die ook de Kungsleden aan het lopen is met haar vriend. Ze was al eens in Nederland geweest en hier aan het fietsen geweest. Hadden ze het verhuurbedrijf gevraagd naar helmen, maar daar deden ze niet aan. Zweden zijn volgens haar geobsedeerd door veiligheid. Dus hadden ze zelf in de handbagage helmen mee genomen. Bij de handbagage controle keken ze haar een beetje raar aan. Toen ze in Nederland waren kwamen ze er achter dat ze enigen waren met helm. Ze wilde even checken of de observatie klopte. Verder wist ze Den Bosch te vinden, maar was verward door de dubbele plaatsnaam: ‘s-Hertogenbosch. Verder kon ze nog tellen tot 10 in het Nederlands. Ik heb nog geoefend om te tellen in het Zweeds, haha. Verder had ze typisch Zweedse koekjes (Goteborgs Ballerina), waar ze mee deelde, dat was heel sympathiek en ook een gelijk een leuk cadeau idee voor thuis.
Nikkaluokta
Na de boottocht waren er weer normale paden, niet met stenen en rivieren er dwars doorheen en ook geen rotsen meer waar je overheen moet stappen. Wat loopt dat gemakkelijk zeg als het een gravelpad is aangelegd. Vlak voor eindpunt staat een bord met de plaatsnaam, hier moest ik natuurlijk even op de foto. Ik heb hier mijn tent opgezet bij het eindpunt om de volgende ochtend met de Nikkaluoktaexpressen naar Kiruna te gereisd. De dichtstbijzijnde plaats is Kiruna, met 23.000 inwoners en op 60 kilometer vanaf Nikkaluokta
In 1902 kwam de spoorlijn naar Kiruna, de Zweedse Toeristische dienst (STF) begon met het aanleggen van wandelroutes, bruggen en berghutten. Dit zorgde ervoor dat er meer toeristen kwamen. De dorpen verdienden geld met het aanbieden van veerdiensten over de meren en het zorgen voor eten en accomodaties voor toeristen. De weg van Kiruna die in 1971 is afgerond zorgde voor nog meer toeristen. In de winter worden hier ook sneeuwscooter trips aangeboden.
Conclusie
Het landschap veranderd van Toendra naar een bosrijk landschap met berkenbossen en meren. Ik ben al aangekomen bij het eindpunt, wat bitterzoet is. Trots en blij dat ik het afgerond heb en jammer dat ik nu wegga uit de bergen. Het was een prachtig avontuur om de Kungsleden te wandelen.
In deze etappe laten we het Tjaktjavagge achter ons en gaan richting de Kebnekaise berghut in het Laddjujohka-dal. Het landschap veranderd van de vele kleine meren met laanhangende bewolking in een smal dal met vele kleine beekjes.
Tjaktjajakka
De regen is opgehouden en de voorspellingen klopten dus. Ik ben vroeg opgestaan omdat het in de middag zou gaan regen. Het was bewolkt maar de wolken waren wel erg mooi. Het Taiwanese stel dat met de tent naast mij stond had het zelfde idee en was ook al druk bezig om de tent weer in te pakken. Zo ben ik de Tjaktjajakka rivier verder gevolgd. Onderweg heb ik veel rendieren gespot en je zag ook andere mensen die wild gekampeerd hadden en bezig waren op te staan. Er lopen in dit gebied veel rendieren rond. Verder zijn er in dit gebied diverse rivieren waar je door heen moet waden om deze over te steken.
Singi
Op ongeveer 3 kilometer van de berghut Singi maak je een afslag richting de Kebnekaise fjällstation. Hier stijg je een stuk om in het Laddjujohka-dal uit te komen. Hier heb ik een klein stukje verkeerd gelopen, ik had de markering gemist dat ik deze afslag moest nemen, maar dat heb ik vrij snel hersteld. Dan stijg je een stuk om via de bergpas in het Laddjujohka-dal uit te komen
Laddjujohka
Hier kwam Anne mij achterop, deze Zweedse dame was ook alleen de Kungsleden aan het wandelen en zij stond op een keerpunt in haar leven waarin ze zichzelf de tijd had gegund om over zaken na te denken. Ze kwam uit een dorpje uit Zuid Zweden. Ze heeft in de berghutten overnacht en ging ook door naar Nikkaluokta. Heb met haar opgelopen tot de lunch, zij wilde nog voor de regen in het Kebnekaise fjällstation zijn. Dit dal heeft veel snel stromende beekjes, die bijna allemaal een doorwaadbare plaats hebben om deze over te steken.
Dag Hammarskjöldleden
Zo vroeg ik aan Anne wat de Meditationsplats-markeringen nu betekenen, op de plekken zelf staan geen informatiebordjes. De Meditationsplaatsen zijn mooie plekken waar je kunt mediteren en dit is een eerbetoon aan de voor Zweden, bekende persoon “Dag Hammarskjöld”. Hij was voormalig Secretaris-generaal van de Verenigde Naties en kreeg postuum de Nobelprijs voor de Vrede. De “Dag Hammarskjöldleden” is een wandelroute die ik gevolgd hebt en wordt ook wel gezien als Pelgrimstocht. Het pad met een lengte van 110 kilometer is vernoemd naar hem. Na de dood van “Dag Hammarskjöld” in 1963 werd zijn spirituele dagboek gevonden.
Kebnekaise kittelbäcken
Vlak voor de Kebnekaise kittelbäcken rivier heb ik mijn tent opgezet op een breed stuk rotsen. Het is nog een stukje lopen naar het Kebnekaise Fjällstation. Inmiddels had ik voor het eerst in 5 dagen weer bekijk met de mobiele telefoon. Het is de hele dag droog gebleven en mijn camera is goed opgedroogd en vanaf het einde van de middag kon ik deze weer gebruiken. In de avond is het gaan regenen maar toen had ik mijn tent al lang opgezet.
Conclusie
Het dal van de Tjaktjavagge stroomt een brede rivier en heeft mooie meren en het Laddjujohka dal is smaller maar heeft veel kleine beekjes. Ik heb een mooie dag gehad.
Van een prachtige zonsondergang met rendieren tot zware regen in de middag en avond. Waar het landschap veranderd van moeras naar rotsen en mos met vele bergstroompjes. Er is een reden dat er zo veel mos groeit en dat heeft alles met neerslag te maken.
Zonsopkomst
Ik heb m’n tent een stuk van de waterval van Bossosjohka neergezet maar zacht op de achtergrond hoor je de waterval nog wel. Nu dacht met het wakker worden even dat het een trein was maar dat kan helemaal niet. Iets voor 4 uur ’s ochtends werd ik wakker, keek even m’n tent uit en zag daar prachtige wolken en een lichte rode gloed. Dat beloofde een mooie zonsopkomst te worden dus ben ik naar buiten gegaan. Het was wel frisjes maar dat maakte het uitzicht niet minder mooi. In de buurt van de kampeerplek waren ook wat moerassen en meertjes te vinden, hier heb ik de foto’s gemaakt waar de zon in het water weerspiegeld.
Rendieren
Tijdens het bekijken van de zonsopkomst zag ik een kudde rendieren voorbij lopen. Lapland is het land van de rendieren, maar ook van de oorspronkelijke inwoners, de ‘Sami’ of ‘Samen’. Zij worden ook wel Lappen genoemd, maar dat zien zij zelf als een scheldwoord. De Samen zijn van origine een nomadisch volk dat met hun rendierkuddes door Lapland trok. De rendieren leverden voedsel en huiden op en werden gebruikt als vervoersmiddel. De Samen zijn nu onderdeel van het dagelijks leven in Lapland. Slechts een enkeling leeft nog op de traditionele manier. Ze hebben een eigen cultuur, waarbij veel overeenkomsten zijn met die van de indianen of de Inuit in Noord-Amerika.
STF Tjäktjastugan
Vanaf half 12 is het begonnen te regenen en daarna niet meer gestopt. Nog bij de Tjäktja berghut gestopt. Hier kwam een helikopter aanvliegen, denk dat dat de bevoorrading is. Heb nog een kort praatje gemaakt met de host, hij was heel vriendelijk en werkte hier 7 weken in de zomer. Dit is een betaalde baan. Sommige van zijn collega’s combineren dit met ander werk. De weersvoorspellingen waren niet al te best, maar volgens hem regent het hier wel vaker. Hij had net een paar dagen ervoor een dag zon gehad en dat was heel bijzonder.
Op 1000 meter hoogte is Tjäktja de hoogste hut op de Kungsleden. Het is ook een van de kleinste hutten, met slechts één gebouw dat voor gasten wordt gebruikt. Vanwege de korte afstand van Alesjaure slaan veel mensen Tjäktja over en gaan door naar de Sälka berghut. Ik denk echter dat dit een van de meest schilderachtige hutten op het pad is en van net buiten heb je een fantastisch uitzicht naar het noorden over Alisvaggi. Iets verderop is het hoogste punt van de Kungsleden.
Tjäktjapasset
Waar ik voor de middag nog andere wandelaars trof was het nu erg rustig. Op de pas is een kleine berghut die je beschutting biedt tegen weer en wind. Inmiddels is het flink gaan regenen. Omdat je hier anders weerloos bent tegen de elementen. In de hut vindt je twee banken en een kleine kachel. Het is echter alleen bedoeld voor noodgevallen.
Inmiddels is het beeld op m’n camera zo wazig geworden en werken de knopjes niet meer dat ik de camera maar in mijn tas heb opgeborgen. Zelfs de aan en uit knop doet het niet meer dus heb ik de batterij er maar uit gehaald. Er was ook vocht in de lens gekomen waardoor er condens zichtbaar was op de foto. De volgende dag heb ik de camera laten drogen en dat heeft goed geholpen, na het drogen kan ik de camera weer gewoon gebruiken.
STF Sälkastugorna
De berghut Sälka ligt op de kruising tussen twee valleien, Tjäktjavagge en Stuor Räitavagge, in het Kebnekaise-massief.
Ik heb nog in het winkeltje gekeken, maar voor dat ik binnen was werd mij toegebeten dat ik m’n backpack buiten moest neerzetten. Verder was de host niet echt vriendelijk en heb ik gekeken naar wat er in het winkeltje was, ze hebben een klein assortiment met diverse lang houdbare artikelen, maar ik was blij dat ik daar niet op gerekend had en zelf eten had meegenomen. Verder heb ik nog even naar de weersvoorspellingen gekeken en in de avond zou het gaan onweren en de volgende ochtend zou het droog moeten zijn en in de middag zou het gaan regenen.
Vanwege de voorspellingen van onweer heb ik mijn tent in de buurt van het hoger gelegen kamp neergezet. Het is inmiddels iets minder had gaan regenen dus heb ik m’n tent snel opgezet. Iets verderop had een Taiwanees stel de tent redelijk dicht bij een rivier neergezet, dus gingen ze deze verplaatsen naar een hoger gelegen punt.
Conclusie
De zonsopkomst was echt adembenemend mooi, met de rendieren op de achtergrond. Verder zijn de dalen erg mooi, maar er is een reden dat er alleen maar mos groeit en dat is dat het er vaak regent, hoort erbij. De valei is echt heel mooi.
Tijdens deze etappe wandel je door de prachtige natuur, zie diverse bijzondere planten en kom langs een brede stroomversnelling, beekjes en turquoise water.
Contrast met de vorige dag
Wat een verschil met de dag ervoor zeg. Het is op 19 augustus meer bewolkt maar wel redelijk droog met een lichte hoeveelheid motregen. Verder is de Fjällräven Classic afgelopen en kom ik een stuk minder tegenliggers tegen. De natuur en de vergezichten zijn prachtig en daar doe ik het voor.
Andere routes
Onderweg kwam ik nog markeringen tegen van een andere route: Nordkalottleden. De Kungsleden loopt een stuk parallel met de Nordkalottleden, dat is een route van 800 kilometer die volledig boven de poolcirkel loopt en begint in Finland, via Zweden en Noorwegen naar het zuiden loopt. Maar ik ga verder met de Kungsleden.
De verschillende meren
De route loopt langs diverse meren, door een moeras waar diverse vlonderpaden zijn aangelegd om de route begaanbaar te houden. Zo zijn er grote meren die met de Aliseatne-rivier aan elkaar zijn verbonden. In de verte zie ik het Áppparjávri. Jávri is Noord-Sámi voor meer. Dit meer is ook verbonden is met het Miesákjávri en het Rádujávri.
Brede snelstromende rivier
Er is hier een brede snelstromende rivier die het Alisjávri verbind met de andere meren. Dit is echt een prachtig stukje natuur.
Alesjaure bootservice in de middle of nowhere
Er is ook een bootverbindingen op het meer dat je over het meer brengt, Tijdens het hoogseizoen (juli-augustus) wordt er door “Alesjaure transport” (Roland Enoksson) een bootdienst aangeboden. Ik heb hier geen gebruik van gemaakt en ben verder gewandeld.
Doorwaadbare plaatsen in rivieren
Vanaf hier krijg ik diverse rivieren waar je zelf door heen moet zien te komen. Daarom is het wel handig om een trekking pole bij je te hebben, gelukkig had ik daarop voorzien.
Moerassneeuwhoen
Zo kwam ik onderweg nog de Moerassneeuwhoen tegen. Dit is een bewoner van bergachtige streken. Het liefst zit het dier boven de boomgrens en scharrelt z’n kostje aan insecten en bessen bij elkaar op de boomloze vlaktes.
Alesjaure
Bij de berghut Alesjaure stond op een bordje wat het weer ging doen, en de rest van de dag bleef het droog en de volgende dag (zaterdag) ging het regen en misschien wel onweren in de avond. Toen ik verder wilde kijken begon de host iets onduidelijks te schreeuwen en dat ik naar buiten moest. Het kwam erg onvriendelijk op mij over dus ben ik maar verder gegaan.
Unna Vistasvagge
Het stuk na de berghut heeft diverse doorwaadbare plaatsen in rivieren en hier steek deze meerdere rivieren dan soms met droge voeten en soms met natte voeten over.
Bossosjohka
Ik ben blij dat ik niet door deze rivier hoef te waden, want hier hebben ze een hangbrug gebouwd en kun je de rivier mooi oversteken. In de buurt van deze rivier heb ik een plek gevonden om te kamperen. Vlak bij de kampeerplek heb ik nog een stukje sneeuw gevonden en ik kon het niet laten om hier even mee op de foto te gaan. Zo heb ik mijn avondeten op m’n trangia kookset gemaakt en was de dag al weer grotendeels voorbij. Was een oeps momentje, had ik m’n tenthoes blijkbaar niet vast gelegd zie ik die zo wegwaaien, kon deze nog net op tijd vangen voordat deze helemaal kwijt was.
Conclusie
Het stuk langs de meren is echt prachtig, met de brede snelstromende rivier en de moerassen. Ik vind dit wel het mooiste stuk van de Kungsleden. Jammer dat zo zo onbeleefd waren bij de berghut, maar de natuur is echt adembenemend mooi hier.
Vanuit het nationale park Abisko wandel ik op 18 augustus verder de bergen in en passeer de boomgrens. Onderweg kom ik veel andere wandelaars tegen want dit is de laatste dag van Fjällräven Classic 2022. Onderweg veranderd het landschap van een berkenbos naar het toendra landschap
Abisko Nationaal park
Deze etappe begin in het nationale park Abisko. Het nationale park Abisko in Zweeds Lapland is een van de bekendste nationale parken van het land. Met een oppervlakte van 77 km² herbergt het enorm veel natuurschoon en Scandinavisch wildlife.
Ik heb nog even een tegenligger gevraagd om een foto van mij te maken. Hij had ook een camera bij zich dus dat ging helemaal goed komen.
Onderweg sprak nog een medewerker van het basiskamp Abisko. Hier werken mensen voor een aantal weken, zo combineerde hij het met werk in de gezondheidszorg in Stockholm. Zo zij hij tegen mij: “Met zo’n prachtig uitzicht is het elke dag genieten”. Daar ben ik het volledig mee eens. Hij was blauwe bessen aan plukken om daar ’s-avonds een taart van te maken. Hij vertelde dat de voorspellingen waren dat het de rest van de dag nog mooi weer zou blijven en de volgende dag ook.
Siellajohka
Vlak voor de Siellajohka rivier hadden de mensen van het Fjällräven Classic evenement een kamp opgezet waar ze aan de deelnemers pannenkoeken en koffie uitdeelden. Hier was ook een registratiepunt waar men bij hield hoe ver iedereen is. Alle mensen die meededen aan Fjällräven Classic hadden een plastic oranje label op de rugzak met het logo van het buitensportmerk.
Met een brug steek je de Siellajohka rivier over en dan maak je op korte tijd een klim tot boven de boomgrens. Voorlopig zie je geen berkenbomen meer. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de Abiskojokk, dit het meer waar je eerder langs komt. Dan wandel je door een bergpas naar het volgende dal.
Ik wordt hier ingehaald door een Schotse wandelaar (Manie) die ook de Kungsleden wandelt. Hij wandelt een meer dan ik, voor deze dag had hij 30 kilometer gepland. Hij van plan om door te lopen tot de volgende berghut daar een sauna te pakken.
Gárddenvaggi
Op de vlakte tussen de bergen heb ik mijn tent opgezet, het waaide wel behoorlijk maar ik had wel een mooi plekje gevonden. Vanuit de tent kon ik de zonsondergang zien.
Conclusie
Het was echt prachtig weer, de zon scheen voortdurend en de lucht was helder blauw, op deze dag is het weer het mooiste van de complete wandeltocht. Het is mooi om het contrast te zien tussen de berkenbossen, de dode berken en het toendra landschap en om tussen de bergen te kamperen.
