In maart stond een deel van 15de etappe van het Marskramerpad op het programma. Dit is de laatste 5 kilometer van de NS wandeling Lange Duinen. De route is een echte aanrader en in deze blog neem ik je mee tijdens deze reis.
Mauritshoeve
Zo begint deze etappe bij de Mauritshoeve. Deze boerderij een historische achtergrond die omgebouwd is tot restaurant ligt in een prachtige bosrijk gebied op de grens van Maartensdijk en Bilthoven en midden in de natuur. Wanneer je de Eikensteeg volgt kom je langs de Boerderij Eyckenstein waar de varkens buiten lopen.
Hengsten- en bosberg
Het laatste stuk loopt door het Goois natuurreservaat. Hier is nog een kuil waar diverse boomhutten naast gebouwd zijn. Na een aantal bochten kom je uit in Hollandsche Rading. Dit is een dorp op de grens van Utrecht met Noord-Holland. Zandgronden enerzijds en veengronden anderzijds bepalen de natuur in dit gebied. Het dorp ligt langs de spoorlijn van Utrecht naar Hilversum en heeft een spoorwegstation.
In maart heb ik de 14de etappe van het Marskramerpad afgelegd. Deze route wordt ook de NS wandeling Lange Duinen genoemd, alleen loopt deze door tot Hollandsche Rading. Het is zoals bij veel lange afstandswandeling belangrijk dat je het kaartje er bij houdt, want soms willen rood witte bordjes nog wel eens missen. De route is een echte aanrader en in deze blog neem ik je mee tijdens deze reis.
Amersfoort
Zo start deze etappe bij het Station van Amersfoort. Amersfoort is een middeleeuwse stad met mooie stadsgezichten, ruim 400 rijksmonumenten en een fraai grachtenstelsel. Diagonaal wandel je de Koningin Wilhelminalaan in richting het Bergkwartier.
Langs het Tennispark en door een park wandel je zo richting het Dierenpark Amersfoort. Zo volg je het spoor door de bossen waarna je de stad zo uit bent.
De Lange Duinen
De wandeling voert langs de Korte en Lange Duinen. Dit is een bijzonder en open gebied en een mooie afwisseling tussen de dichte, donkere bossen. Zo waan je je in de uitgestrekte Lange Duinen in een mooie woestijn. Ik was hier op een zondagochtend en het was hier best wel druk. Dit stuifzand gebied vormt samen de Soester duinen, een ‘levend’ stuifzandgebied
De oorsprong van deze duinen ligt in de laatste ijstijd. Nadat het IJs zich terug trok kwam het zand onder het IJs tevoorschijn. Nu lopen er kuddes schapen door het gebied om bij te grazen, om ervoor te zorgen dat het gebied open blijft en het zand kan blijven stuiven.
Na de zandvlakte wandel je richting Soest, maar buig je af richting het westen, hier is het weer rustig en iedereen blijft bij de zandverstuiving.
Golfsociëteit Lage Vuursche
Het Willem Arntszbos is een natuurgebied ten oosten van de plaats Den Dolder. Het gebied bestaat uit open terrein, heide, stuifzand, gemengd bos, lanen en een grote akker. Als je door dit bos bent kom je bij een golfbaan uit. Hier staat ook het oorlogsmonument van Den Dolder. Hier werden in 1945 tien mannen door een Duits executie peloton neergeschoten.
Op gegeven moment moet ik een drukke verskeersweg over bij Den Dolder en zie ik een bord ‘verboden toegang’ staan bij de weg die ik in moet slaan. Alleen staat er een bordje onder dat wandelaars wel welkom zijn. Zo wandel je nog de laatste kilometers over onverharde paden richting Maartensdijk.
Het is een prachtige route, over voornamelijk boswegen en paden, het grootste stuk zijn onverharde zandweggetjes. Zo kun je genieten van de bos, heide en de zandverstuiving.
Van Amersfoort naar de bushalte Maarsendijk is het 18,7 kilometer wandelen, met een gemiddelde van 4,7 km per uur doe je hier 4 uur over. Op zondagen rijdt hier geen bus naartoe, dan is het slimmer om nog 5 kilometer door te lopen naar Hollandsche Rading en dan is de samengevoegde route 23,7 kilometer lang.
De foto’s zijn gemaakt op 28 maart 2021
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Het Welsums kippeneindje is een wandeling door het rivierenlandschap van de IJssel. Welsum ligt officieel in Overijssel maar is gelegen aan de Gelderse kant van de IJssel. Via de pont is er een verbinding met Olst. Er wonen al heel lang mensen in het dorpje. Zo wordt het dorpje voor het eerst in 1295 genoemd. De route is vernoemd naar het Welsumer kippenras.
De wandeling is 7,2 kilometer lang en loop over verharde en onverharde wegen. Het startpunt is de begraafplaats van Welsum aan de Vossenweg. Hier volg je Vossenweg richting de Terwoldse wetering.
De Blankemate wordt al genoemd in 1350. De plek op een hoogte tussen de toenmalige moerasgebieden van wat nu de Nijbroeker polder is. Hier is ook een collectie-boomgaard met oude hoogstam appel en peren-bomen. Er staan soorten die niet zo goed passen binnen de schaalvergroting van de landbouw. Zo staan er de zoete kroon, dubbele zure paradijs, notaris, sterappel, juttepeer en winterjan.
Via de Arkerstraat en een stuk langs de slootkant kom je uit bij de Ossenkolkweg. Hier maakt je een u-bocht richting het dorpje Welsumerveld. Langs de IJsseldijk vervolgt de route zich. Het laatste stukje wandel je onder aan de dijk bij de uiterwaarden.
Het is een route door het rivierenlandschap en door de polders waarbij stukken over onverharde wegen lopen. De route is niet spectaculair maar geeft wel een mooi beeld van de omgeving. Een screenshot van de route is beschikbaar
Van de Willem III kazerne door de bossen en heide naar Halte Asselt en terug via het Willemsbos hebben we een zelf samengestelde wandelroute gelopen. Deze route was 18 kilometer lang.
Zo begint de route bij het Ordenbos langs het sportpark en volgt de Asselsestraat zo het Kroondomein in. Dit is het grootse landgoed van Nederland omvat ongeveer 10.400 hectare. Het strekt zich uit ten noordwesten van de stad Apeldoorn.
We buigen af richting de Telefoonweg. Deze weg volgen we richting de Asseltse heide. Het is een open vlakte met af en toe een boom. Zo maakt de Asseltse heide ook onderdeel uit van het Kroondomein. Het grootste gedeelte van het landgoed bestaat uit bos, toch kent het ook in totaal zo’n 1.700 hectare heidevelden en een klein gedeelte landbouwgrond.
Halte Assel is een voormalige spoorweghalte, het enigste wat nog herinderd aan deze tijd is het het gelijknamig eethuis. Aan de overkant van het spoor ligt de natuurbegraafplaats.
In het Willemsbos nabij de Hoog Buurloseweg. Hier loopt de schoolbeek. Dit jaar zijn ze met groot onderhoud van de beek. Via het Willemsbos waar ook de “Twee sprengen wandeling” loopt kom je uit bij de kazerne.
De route begint in het dorpje Lith aan de Maas. Een wandeltocht voor de liefhebber van rivierlandschappen. Zo wandel je het eerste stuk langs de maas en de weg terug gaat door de polder, zodat je kennis maakt met beide gezichten van het gebied. De route is 13 kilometer.
Soldatenwiel
De wandeltocht gaat over de Maasdijk, rond het Soldatenwiel en door de Kesselsche Waard. Zo kom je langs een kolk. Zo’n kolk wordt ook wel een wiel genoemd. Zulke kolken zie je om meer plekken in het rivierenlandschap en zijn het gevolg van een dijk doorbraak. Door het rondkolkende water zijn diepe gaten ontstaan. Zo was het makkelijker om een dijk er om heen te leggen dan de kolk te dempen.
Lithse Ham
Door de uiterwaarden wandel je langs de voormalige zandafgraving. Er wordt nu geen zand meer gewonnen en kun je hier nu genieten van de natuur.
Oude gemeentehuis
Pal aan de maasdijk in Oud-Maren staat het gemeentehuisje van de voormalige gemeente Alem, Maren en Kessel. Deze gemeente hield in 1958 op te bestaan. Als gevolg van de Maaswerken was Alem aan de Gelderse kant komen te liggen maar dit Brabantse dorp liet zich slechts na felle protesten indelen bij de Gelderse gemeente Kerkdriel, later Maasdriel. De overige kernen van de opgeheven gemeente – het nieuwe drop Maren-Kessel, het eveneens nieuw ’t Wild en de restanten van Maren en Kessen – kwamen bij Lith, later gemeente Oss
Door de polder terug
Lange rechte wegen brengen de wandelaars bijna terug bij het startpunt. Met een kleine U-bocht zodat ook het uitzicht op het sluizencomplex in de route valt.
Een mooie route door rivierenlandschap waarbij het zeker een aanrader is om zo veel mogelijk door de uiterwaarden te lopen. De weg door polder is een stuk minder interessant maar de combinatie maakt het een mooie route om te wandelen.
Op een bewolkte dag vertrok ik met de trein naar Bad Bentheim om de eerste etappe van het Marskramerpad te wandelen. Een aantal jaren rijdt er een stoptrein van Hengelo naar Billeveld waarbij Bad Bentheim de eerste halte is in Duitsland. In de trein heb ik een enkeltje gekocht naar Bad Bentheim. Hier was wel een automaat, maar deze vond mijn bankkaart toch niet zo aardig dus het ik de conducteur contant betaald.
Schloß Bad Bentheim
Aangekomen op het station van Bad Bentheim wandel je door het Schloßpark richting het kasteel. Het Duitse gedeelte van het Marskramerpad valt samen met de Handelsweg (Töddenweg) die van Oldenzaal naar Osnabrück loopt en is gemarkeerd met een witte T op een zwarte achtergrond. Tödde is het Duitse woord voor Marskramer. Bij de ingang van het kasteel begin het Marskramerpad, al wordt deze hier als Töddenpad aangegeven. Bij het kasteel staat een standbeeld van Bismarck, hij was een voormalige minister-president van Pruissen en het Duitse rijk. Door het heuvelachtige stadje geplaveid met kasseien wandel je door naar het bos. Na ruim een kilometer volgde er een pad door het bos en daarna weer een verharde weg richting Gildehaus.
Gildehaus
In Gildehaus ging het weer wat omhoog, zodat we een goed uitzicht hadden over de omgeving. Zo klim je de Muhlenberg op en vervolg je de Bergstraße die in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, gelukkig behoorlijk vlak is. Zo wandel je langs Gildehaus over een bescheiden heuvelrug waar je een mooi uitzicht hebt. Over de fietspaden vervolgt de route zicht langs het dorpje. Langs de Ostmühle, een oude molen, verlaten we Gildehaus. Zodra je voorbij het dorp bent maak je een bocht om bij een rustige spoorlijn uit te komen. Vanaf Gildehaus is het een stuk over een voornamelijk door open gebied met af en toe een klein bosje.
Bardel & Dinkel
Over de provinciale weg de L42 begint het bos van Bardel. Hier wandel je door een Duits oerbos. In het Duitse buurschap Bardel, ligt een terrein dat al enkele jaren gebruikt als zandwinningslocatie. Hier staan overal waarschuwingsborden staan die duidelijk maken dat recreanten hier niets te zoeken hebben. Over stille weggetjes, door bossen, langs spoorlijnen en windmolens lopen we richting Nederland. Het lijkt wel lente, wat een heerlijk weer, heel anders dan afgelopen weken. De grens met Nederland nadert en daarmee ook het bekende bruggetje over de Dinkel. Er waren nog duidelijk sporen te zien van het hoge water, maar gelukkig was het water al weer gezakt. Er is een omleidingsroute voor wanneer het water te hoog staan. Je loopt dan 5 kilometer om dit gebied heen.
Duivelshof
Wanneer je Nederland weer binnen bent kom je uit in een gebied dat het Duivelshof wordt genoemd. Over Duivelshof doen mysterieuze verhalen de ronde. De naam refereert waarschijnlijk aan een landheer die pachters in zijn kelder opsloot als ze niet aan hun verplichtingen konden voldoen. Hier volgende ik een heel stuk langs een betonnen pad. Op een gegeven moment kwamen we langs een klein meertje in het bos.
Boomhut
Onderweg kwam ik een prachtige boomhut tegen. De eigenaar die net wilde vertrekken maakte nog grapje over mijn camera en vertelde dat je op deze plek kan blijven overnachten. Ze vertelde dat ze in het verleden ook wel eens mensen heeft afgezet in Bad Bentheim om het Marskramerpad terug te wandelen. Dat heb ik niet gedaan, maar het is een prachtige locatie verscholen het prachtige Twentse coulisselandschap.
Oldenzaal
Vlak voordat je Oldenzaal in loopt moet je nog een klein ommetje maken om zo nog door een paar mooie stukken te lopen. Eerst loop je langs het zuidoosten van Oldenzaal maar je verlaat de stad voor het natuurgebied Boerskotten. Hier loopt ook het Overijssels Havezatenpad en hier ik onbedoeld ook een stuk van gevolgd. Iets verderop ga je over het spoor en volgde nog een mooi pad door een waterrijk gebied. Het was niet ver meer naar het Station Oldenzaal.
Inclusief aanlooproute en een paar kleine stukjes die ik te veel heb gelopen is de route 29,8 kilometer. Volgens de tracking app heb ik 631 hoogtemeters gemaakt. Vooral het stuk in Duitsland is heuvelachtig. Hier heb ik zelf 6,5 uur over gedaan, dit is dus wel een van de langste etappes tot nu toe. Dus enige wandelervaring of grote motivatie is wel aan te raden
Met de trein naar Bad Bentheim was even uitzoeken het dit nu exact werkte vooral omdat de automaat in de trein er geen zin in had. Bad Bentheim is een mooi heuvelachtige Duits stadje met een prachtig slot. In normale tijden kun je het kasteel ook bezoeken. Het Duitse stuk is meer over rustige landweggetjes en het is een mooie afwisseling in het landschap.
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Op een bewolkte dag in februari wandel ik een etappe van het Marskramerpad.
Halte “De Tolboom”
Vanaf station Apeldoorn loopt de buslijn 102 richting Amersfoort. Ten hoogte van de halte “De Tolboom” begint deze etappe. Het eerste stuk is een brug over de spoorlijn en de snelweg. Eerst volg je een stuk langs de spoorlijn. Het platte land van de Gelderse Vallei staan vol met grote schuren voor de intensive veehouderij. Zeker in februari zijn er maar weinig dieren buiten te zien.
“Landgoed Paradijs”
Aan de noordkant kom je het Landgoed Klein Bylaer binnen dat onderdeel is van “Landgoed Paradijs”. Klein Bylaer is een oud boerenlandgoed van 84 hectare. Het gebied is genoemd naar boerderij Klein Bylaer. Door een bos en heide gebied dat erg drassig is loop je door naar de Kleine Barneveldse beek. Geniet van het paradijs want dit is veruit het mooiste stuk van de route.
Achterveld
Langs de provinciale weg wandel je in de richting van Achterveld, dit is een stuk om vooral goed door te lopen. Inmiddels ben ik aangekomen in de provincie Utrecht. Vlak voor Achterveld buigt de route zich af naar de Modderbeek. Dit is een zandgebied dat voor enkele jaren geleden is hersteld. De Modderbeek begint ten westen van Barneveld en stroomt ten zuiden van het dorp Achterveld, waarna de beek bij Leusden in het Valleikanaal uitmondt. In plaats van deze beek te volgen loopt de route naar Achterveld. In het dorpje valt de neo-romaanse kerk die in 1933 gebouwd is erg op. De St. Jozefkerk verlangde een ander type kerk. Voorbij Achterveld is het enkele kilometers doorzetten door een landbouwgebied.
Barneveldse beek en Stoutenburg
Het stroomdal van de Barneveldse Beek bestaat uit een afwisseling van smalle lange zandruggen en daartussen beekdalen. Afgewisseld door bomen en velden vervolgt de route zich richting het Huis Stoutenburg. Op deze plek staat al een kasteel sinds 1259, alleen hebben ze er wel 4 keer iets nieuws neergezet. Wat je nu ziet is gebouwd in 1888 en is omringd door een parkbos. Je maakt een u-bocht om het kasteel heen.
Op vrijdag 10 mei 1940 betrokken 150 militaire de stellingen van voorposten Stoutenburg. In afwachting van de Duitsers werden in de omgeving boerderijen in de brand gestoken, bruggen vernield en wegversperringen aangebracht. In drie dagen hierna is er in dit gebied hard gevochten. Op de 13de mei heeft de Duitse divisie zich teruggetrokken om te hergroeperen om op de volgende dag te ontdekken dat de stellingen waren verlaten.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog in het zicht van de bevrijding bliezen de Duitser de torenspits van Huis Stoutenburg op om te voorkomen dat dit een uitzichtpunt zou worden voor de Canadezen.
Amersfoort
Via het Jaagpad in Leusden wandel je onder de snelweg door en ben je in de stad Amersfoort. Via een pad langs de snelweg kom je uit in het Randenbroek park. Ik liep hier door een uniek stukje groen in Amersfoort over een afstand van wel bijna twee kilometer. Het ging een heel stuk langs een mooie ietwat kronkelige vaart richting de binnenstad. Ondanks dat alle niet-essentiële winkels gesloten zijn waren er nog aardig wat mensen op de been in de binnenstad. Zo eindigt deze etappe op het Centraal Station van Amersfoort.
De route heeft mooie stukken maar ook zeker stukken die niet bijzonder aantrekkelijk zijn. Vooral het stadspark, Landgoed de Stoutenburg, stukken langs de Barneveldse- en Modder-beek en Landgoed Paradijs zijn erg mooi. Al vind ik de omweg via “Landgoed Paradijs” het mooiste stuk. Concluderend vind het toch knap hoe de makers van de route er beste van hebben kunnen maken.
De foto’s zijn gemaakt op 6 februari 2021
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
