Het geluid van regendruppels die zachtjes tegen het raam tikken, kan soms ontmoedigend zijn als je een buitenactiviteit gepland hebt. Maar als het om avontuur gaat, dan weerhoudt een beetje regen een ware avonturier niet. Zo bracht ik onlangs een regenachtige dag door op de “Twentse Tocht Markelo – De Borkeld”, een wandelroute die zijn charme niet verloor, zelfs niet onder een druilerige hemel.
Een Oase van Natuur: De Borkeld
De Twentse Tocht begint in Markelo, een pittoresk dorpje in de provincie Overijssel in Nederland. Markelo staat bekend om zijn prachtige natuur en de De Borkeld is geen uitzondering. Deze wandelroute neemt je mee door dit bijzondere natuurgebied dat bestaat uit uitgestrekte heidevelden, bossen en veengebieden.
Ondanks de regenachtige start, was de schoonheid van De Borkeld meteen duidelijk. De regendruppels hingen als diamanten aan de takken van de bomen en de heidevelden waren de spinnenwebben door de druppels goed te zien. Terwijl ik door de paden liep, voelde ik me één met de natuur.
De Verrassende Flora en Fauna
Een van de hoogtepunten van deze tocht is de gevarieerde flora en fauna die je onderweg tegenkomt. De vogels leken niet gehinderd door de regen en floten vrolijk vanuit de bomen.
De Warmte van een Goede Uitrusting
Op een regenachtige dag is het essentieel om de juiste uitrusting te hebben. Mijn waterdichte jas, stevige wandelschoenen maakten het verschil tussen een avontuur vol ontdekkingen en een ongemakkelijke wandeling. Vergeet ook niet een rugzak met snacks mee te nemen
Melktap ‘Erve Schüppert’
Onderweg wordt ik aangesproken door de boer van de melktap, hij vroeg zich af of ik hier recent eerder was geweest met een fotocursus, dat was niet het geval. Vol trots liet hij mij een foto zien van z’n koeien en een zonsopkomst en hij vertelde dat je op een helde dag Duitsland zou moeten kunnen zien
De Beloning aan het einde van de Tocht
Na een paar uur wandelen door de regen begon ik langzaam maar zeker weer richting de Poppe te trekken. Inmiddels was het weer opgeklaard en was de zon te voorschijn gekomen.
Conclusie
De Twentse Tocht Markelo – De Borkeld is een onvergetelijke ervaring, zelfs op een regenachtige dag. Het toont aan dat de natuur in alle weersomstandigheden haar schoonheid behoudt en avontuurlijke zielen altijd beloond worden. Dus, als de regen ooit je plannen dreigt te verpesten, herinner jezelf eraan dat soms de beste avonturen beginnen als de druppels beginnen te vallen. Trek je regenjas aan, pak je paraplu en ga op pad om te genieten van de prachtige natuur die ons omringt, zelfs op de meest regenachtige dagen.
In deze etappe wandel je door de Mariapeel. De route begint in het dorpje Griendtsveen en loopt over dijkjes door het Peelgebied heen. Het eindigt met een stuk langs een provinciale weg aan de andere kant van de snelweg te komen, hier is een bushalte waar je weer met de bus naar Deurne kunt komen. Vooral het stuk door de Peel is erg mooi.
Griendtsveen
Het dorpje Griendtsveen werd in 1885 gesticht als fabrieksdorp. In de turffabriek werkten enkele duidende arbeiders zwaar werk. Turf was toen een veel gevraagd product om onder andere huizen mee te verwarmen. Door de turf industrie werd het een dorpje met veel bedrijvigheid.
Alleen van maandag tot vrijdag rijdt er een bus vanuit Deurne naar Griendtsveen. In de weekend is het een 6 kilometer lopen langs een lange rechte weg om in het kleine dorpje te komen
De historie van de Peel
Vóór 1850 was de De Peel, gelegen tussen Liessel, Vehray, Horst, Sevenum, Meijel en Asten, een ontoegankelijk gebied met hoogveen, vennen, moerassen en struikgewas. Boeren haalden daar eeuwenlang turf voor eigen gebruik, zoals te zien is aan de ‘boerenkuilen aan het Leegveld’. Vanaf 1850 tot de jaren ’60 van de 20e eeuw werd het hoogveen op grote schaal afgegraven voor brandstof en turfstrooisel. In 1905 begon de gemeente Deurne met de productie van turfstrooisel en kocht een turfstrooiselfabriek langs het Deurnese kanaal, die eerder in 1896 was gebouwd door de firma Steegh & Esser. De fabriek lag aan de spoorwegverbinding Vlissingen-Venlo en werd in 1944 vernield tijdens de oorlog. De laatste directeur van het veenbedrijf Deurne was Wouter Kortooms, vader van de schrijver Toon Kortooms. Mocht je hem niet kennen, iets verderop in het artikel ligt de persoon toe.
Afgravingen van de Peel
Rond 1856 begon de gemeente Deurne, geïnspireerd door de Maatschappij Helenaveen, met grootschalige handmatige afgraving van het hoogveen. Het veenbedrijf ‘Deurne’ werd opgericht. De fundamenten voor de turfstrooisellabriek bevinden zich in Griendtsveen. Aan de overkant van het kanaal, bij de parkeerplaats, zijn fundamenten te vinden van een grote turfoodswolker, die diende als opslagloods voor de turf die per schip werd vervoerd. Langs de turfoodswolker bevond zich een scheepswerf. In 1863 werd het huidige Deurnese kanaal gegraven om het gebied te ontwateren en de turf af te voeren, dat verbonden was met de Noordervaart. In het veengebied werden ook zogenaamde wieken gegraven. Een wiek is een afwateringskanaal in het veen.
Toon Kortooms
Toon Kortooms, een gerenommeerde Nederlandse schrijver, staat bekend om zijn meeslepende verhalen die diep geworteld zijn in het Brabantse plattelandsleven. Zijn authentieke vertelstijl en levendige beschrijvingen hebben generaties lezers geboeid, waardoor hij een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de Nederlandse literatuur. Met klassiekers zoals “Beekman en Beekman” en “Help, de dokter verzuipt!” heeft Toon Kortooms een blijvende erfenis achtergelaten die de schoonheid en eenvoud van het boerenleven in Nederland koestert.
Onderhoud aan de natuur
In de Peel helpt de beheerder Staatsbosbeheer de natuur een handje door verschillende maatregelen uit te voeren. Eigenlijk is al het natuurbeheer hier gericht op twee hoofddoelen: het vasthouden van regenwater en het verminderen van de nadelige gevolgen van een stikstofoverschot. Als er veel stikstof in de grond zit dan groeien grassen, brandnetels, bramen beter dan bijzondere planten, die een arme grond nodig hebben. De belangrijkste kenmerken van een hoogveenlandschap zijn namelijk dat het nat, voedselarm en zuur is. Dat komt doordat het hoogveen compleet afhankelijk is van regenwater. We beschermen dus wat er nog is, en creëren de juiste randvoorwaarden voor herstel. De Peel is ‘lek’, en beetje bij beetje proberen we het essentiële water vast te houden.
Crashplek van een Britse bommenwerper
Op 14 maart 1941 stortte op deze plek de Britse bommenwerper Vickers Wellington L7858 van de Royal Air Force neer. Het toestel was die avond om 19.40 uur in Engeland opgestegen, om samen met een honderdtal andere bommenwerpers raffinaderijen in het toenmalige Nazi-Duitsland te bombarderen. In Venlo loeide om 21.40 uur het luchtalarm bij de nadering van de Britse toestellen. De Duitse nachtjagers (gevechtsvliegtuigen) stegen op. Zoeklichten spoorden het vliegtuig op. Rond 22.30 uur kreeg een nachtjager de Britse bommenwerper in het vizier. En een kort luchtgevecht stortte de Wellington neer in de Mariapeel. Om 22.34 uur maakte een oorverdovende explosie een tragisch einde aan de levens van de zeskoppige bemanning van de Vickers wellington. De bemanning is begraven op Jonkerbos War Cemetery in Nijmegen.
De Peel tijdens de Tweede Wereldoorlog
De Mariapeel is een bijzonder natuurgebied met sporen uit het verleden, waaronder een litteken in het landschap van een Brits vliegtuig dat tijdens de Tweede Wereldoorlog neerstortte. Hier lag ook de Peel-Raamstelling, een verdedigingslinie met natuurlijke obstakels en kazematten, die echter snel door de Duitsers werd overwonnen. Het hoogveenmoeras in de Peel werd oorspronkelijk als onbruikbaar beschouwd maar later ontdekte men dat het veen waardevol was voor brandstofwinning, leidend tot ontwatering en ontginning. Tijdens de oorlog legden de Duitsers de Kammhuberlinie aan, waarvan Helenaveen in het midden lag, met zoeklichten en wehrmachtshuisjes. De Kammhuberlinie was een verdedigingslinie van 1000 km lang van Noord- naar Midden Europa, de linie was vernoemd naar een belangrijke legerleider. De ontoegankelijke Peelmoerassen vormden ooit een natuurlijke barrière, maar door turfwinning werd dit verstoord. Het leger vroeg de Peelgemeenten om turfwinning te stoppen om het moeras te behouden. Vliegtuigen werden opgespoord met zoeklichten en aangevallen door Duitse nachtjagers. Het gebied herbergt herinneringen aan neergestorte vliegtuigen, waaronder een monument ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten.
Via de Asfaltweg Oude Peelstraat over de snelweg
Als laatste volgt een saai stuk van ongeveer 5 kilometer langs een asfaltweg. Onderweg kom je verschillende boerderijen tegen. De route loopt hier onder een snelweg door. Aan de Heitraksedijk stopt regelmatig nog een bus.
Conclusie
De negende etappe van het Hertogenpad voert je van Griendtsveen naar de Heitraksedijk, door het betoverende natuurgebied van de Mariapeel. Hier ontdek je de historie van Griendtsveen als een turffabrieksdorp en de impact van eeuwenlange turfwinning op de Peel, vereeuwigd door de bekende schrijver Toon Kortooms. Staatsbosbeheer onderhoudt actief de Peel om het hoogveenlandschap te behouden, en het gebied herbergt ook herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. De etappe eindigt langs een minder opwindende asfaltweg bij de Heitraksedijk, waar regelmatige busverbindingen beschikbaar zijn, en biedt een fascinerende wandelervaring die de rijke geschiedenis en natuurlijke schoonheid van de Peel regio belicht.
Soms heb je gewoon behoefte aan een eenvoudige wandeling door de natuur om je hoofd leeg te maken. Een perfecte plek hiervoor is de wandelroute van Station Rheden naar Station Dieren. De route is niet gemarkeerd. Deze tocht neemt je mee door de betoverende Posbank, het rustige Herikhuizerveld, en het historische Hof te Dieren. Hoewel de route niet bepaald is gemarkeerd, biedt dit juist de kans om de natuur te verkennen en te genieten van onverwachte ontmoetingen en verrassingen.
De Posbank: Natuurschoon om van te Genieten
Je wandelavontuur begint bij Station Rheden, waar de frisse lucht je meteen verwelkomt. Naarmate je dichterbij de Posbank komt, wordt je omringd door prachtige heidevelden. Vooral in de nazomer, wanneer de heide in volle bloei staat, is het uitzicht ongelooflijk. Vergeet niet om even te stoppen bij het uitkijkpunt om te genieten van het panoramische uitzicht.
Ontmoeting met de Schaapsherder
Terwijl je over de heide wandelt, kun je zomaar een schaapsherder en zijn kudde tegenkomen. Deze herders spelen een cruciale rol bij het onderhoud van de heide. Het is een mooie ervaring om de schapen te zien grazen in deze prachtige omgeving. We hebben nog een gesprek gehad met de schaapsherder. Zij kwam oorspronkelijk uit Drenthe maar was nu een aantal jaren herder op de Veluwe.
Hof te Dieren: Historie in de Natuur
Als je Herikhuizerveld achter je laat, bereik je Hof te Dieren, een historisch landgoed met prachtige bomen en een vredige vijver. Dit is een ideale plek om even te pauzeren, te picknicken en de omgeving te bewonderen voordat je je wandeling voortzet.
Paddenstoelen
Tijdens je wandeling kom je waarschijnlijk ook paddenstoelen tegen, vooral als je in het huidige seizoen wandelt. We zijn diverse soorten paddenstoelen tegen gekomen.
Op naar Station Dieren
Na een dag vol natuurpracht en ontdekkingen bereik je uiteindelijk Station Dieren. Terwijl je terugkeert naar het dagelijks leven, kun je terugkijken op een wandeling die je dichter bij de natuur bracht. De route is niet aangegeven, we hebben onze eigen weg gevolgd.
Conclusie
Als je op zoek bent naar een ontspannen wandeling door de Veluwe, overweeg dan deze route van Station Rheden naar Station Dieren. Je zult versteld staan van de natuurlijke pracht en de mogelijkheid om de wereld om je heen in alle rust te verkennen. Veel wandelplezier!
In deze etappe wandel je door het Brabantse landschap, je begin in de bossen bij Stippelberg en wandelt door het Peelgebied langs het defensiekanaal naar Griendtsveen.
Stippelberg
Met de bus kom je uit midden in het bosgebied de Stippelberg, omdat ik net iets te laat was met drukken op de stopknop moest ik nog een stukje terug lopen naar Halte Boswachterij. Het eerste stuk wandel je over onverharde paden door een mooi bosgebied.
Later kom je bij het hoge gras en de heide, vanwege een kanaal loop je door het hoge gras naar een bruggetje om over te steken. Dan kom je nog wat resten tegen van een voormalige radar die hier in het verleden heeft gestaan
Duitse Radartechnologie in WOII: Freya en Würzburg
Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelden radarsystemen een cruciale rol in de Duitse verdediging tegen geallieerde bommenwerpers. Twee indrukwekkende radars, Freya en Würzburg, vormden de kern van het Duitse Bazi-radarstation. Laten we eens kijken naar hun functies en impact.
Freya was een geavanceerd radarsysteem dat vijandelijke vliegtuigen kon detecteren op afstanden tot 160 kilometer. Het stuurde deze informatie naar het grondstation in Veulen, dat Duitse nachtjagers in actie bracht bij naderende geallieerde bommenwerpers.
Würzburg Riese was gespecialiseerd in het volgen van de hoogte en positie van vijandige vliegtuigen. Met een enorme paraboolantenne kon het nauwkeurig bewegingen registreren en deze gegevens werden doorgegeven aan het grondstation in Veulen om nachtjagers te begeleiden.
Het Bazi-radarstation, bemand door 60 personeelsleden, coördineerde deze radarsystemen en haalde minstens 90 geallieerde bommenwerpers neer. Het speelde een cruciale rol in de Duitse luchtverdediging.
De historische Peellimieten 1716
Onderweg kom je nog borden tegen van een oude grens. Om een einde te maken aan de grensconflicten in de Peel werd in 1716 een nieuwe grens vastgesteld door de Republiek der Verenigde Nederlanden en de koning van Pruisen. De grens werd gemarkeerd door stenen grenspalen. In de loop der eeuwen zijn deze verloren gegaan, maar door samenwerking met diverse gemeenten en andere partijen zijn ze nu in ere hersteld en weer in het landschap zichtbaar gemaakt. De Paal tussen Broemeer en Soemeer is de originele paal uit 1716, waarop de andere grenspalen zijn gebaseerd. Bij elke grenspaal is een informatiebord te vinden met daarop de geschiedenis en achtergronden van die locatie.
Peel-Raamstelling
De Peel-Raamstelling was een Nederlandse verdedigingslinie die in 1939 werd aangelegd en al op 10 mei 1940, de eerste Nederlandse oorlogsdag is gevallen. De Peel-Raamstelling strekte zich uit van Grave tot aan Weert. Deze linie diende als een verdedigingsbarrière en bestond uit kazematten, bunkers en andere versterkingen om een mogelijke invasie vanuit het oosten te weerstaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde de Peel-Raamstelling een kleine rol in de verdediging tegen Duitse troepen.
Munitiedepot bij Grotenberg
Deze fundamenten in het voorterrein zijn overblijfselen van een munitiedepot dat werd gebouwd als onderdeel van de Peel-Raamstelling in 1938/39, een verdedigingslinie die liep van Beringe tot aan de Raam bij Grave. Het depot had een lengte van ongeveer 6 meter, een breedte van 4 meter en dikke muren van 40 cm. Aan de buitenzijde waren damwanden geplaatst met een aarden wal van ongeveer 3 meter hoog. Het depot werd leeggehaald door de Duitsers in 1940, maar tijdens de bevrijding van Ysselsteyn in oktober 1944 diende het als een Rode Kruis post waar veel doden en gewonden werden verzorgd. Deze fundamenten, samen met de kazematten langs het Defensiekanaal, herinneren aan de gebeurtenissen en offers tijdens de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Ysselsteyn.
Toon Kortooms museum
Deze etappe eindigt bij het Toon Toon Kortooms museum. Dit een klein steekmuseum dat de schrijver herinnerd. Toon Kortooms (1916-1999) was een Nederlandse schrijver, vooral bekend om zijn boeken die zich afspeelden in de Peelregio, zoals “Beekman en Beekman” en “Mijn kinderen eten turf.” Hij bracht de schoonheid en eenvoud van het plattelandsleven in de Peel op aansprekende wijze naar voren en verwierf hiermee een plek in de harten van lezers in Nederland en ver daarbuiten. Zijn werk belichtte vaak de alledaagse belevenissen en humor van de gewone mensen in deze landelijke omgeving, en zijn nalatenschap blijft voortleven in de literatuur van de streek.
Deurne
Vanaf het Toon Toon Kortooms museum stopt tussen maandag en vrijdag een klein busje naar Deurne waar je de trein kan pakken, in het weekend is rijden er hier geen bussen en is de aanlooproute ongeveer 5 kilometer naar het station van Deurne.
Conclusie
In deze achtste etappe van het Hertogenpad maak je een prachtige wandeling door het Brabantse landschap, beginnend in het bosrijke gebied van Stippelberg en eindigend in Griendtsveen, langs het Peelgebied en het defensiekanaal. De route voert je langs schilderachtige paden door bossen en heide, en biedt interessante historische inzichten, zoals de overblijfselen van een voormalige radar uit de Tweede Wereldoorlog en de herstelde grenspalen van de Peel-Raamstelling uit 1716. Deze linie, hoewel snel gevallen tijdens de oorlog, heeft zijn historische waarde behouden. Ook kom je langs de overblijfselen van een munitiedepot dat deel uitmaakte van de verdedigingslinie, wat herinnert aan de gebeurtenissen en offers tijdens de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Ysselsteyn. De etappe eindigt bij het Toon Kortooms museum, waar je meer te weten kunt komen over de beroemde schrijver die het plattelandsleven in de Peel op meesterlijke wijze heeft beschreven.
In het buitengebied van het Veluwse dorpje Harskamp ligt de Groenerie. Een zorgboerderij waar onbespoten groenten verbouwd en verkocht worden. Sinds 2023 heeft het boerenbedrijf ook een boerenspeeltuin, een vlindertuin, forelvijver en maisdoolhof. We namen een kijkje bij deze boerderij.
Vlindertuin
De Passiflorahoeve bestaat niet meer. In Harskamp is er wel een andere vlindertuin, waar een deel van de Passiflorahoeve heen is verhuisd. Dit is de Groenerie, alleen deze vlindertuin is een heel stuk kleiner dan de Passiflorahoeve ooit is geweest.
Door het glas turen we naar binnen, maar aanvankelijk zien we geen vlinders. Zodra we de ruimte binnengaan, lijkt het alsof ze uit het niets tevoorschijn komen. Ze rusten op stenen, hangen ondersteboven aan takken en dartelen vrolijk rond. We aanschouwen vlinders in levendige tinten rood, citroengeel en zelfs felblauw. De vlinders verstoppen zich overal, maar door even stil te gaan staan spot je ze zo. In de vlindertuin is staan diverse met tropische planten en in het midden pronkt een vredig watertje waarin vissen zwemmen. Je waant je werkelijk in een miniatuurvlinderjungle.
Boerderij
Op het erf lopen geitjes, eenden en schapen. De geitjes zijn erg toegankelijk en laten zich aaien. In de stallen staan koeien. Bij de Groenerie zetten ze zich in voor mensen die willen re-integreren, jongeren en volwassenen met een “rugzak” en anderen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Met elkaar werken ze in de aardappelteelt, in de groententeelt, of bijvoorbeeld in de verwerkingskeuken.
Conclusie
De Groenerie in Harskamp, een zorgboerderij die onbespoten groenten teelt, heeft in 2023 een scala aan nieuwe attracties geïntroduceerd, waaronder een vlindertuin. Hoewel kleiner dan zijn voorganger, verraste de vlindertuin met zijn levendige bewoners in schitterende kleuren, die zich overal leken te verstoppen, klaar om ontdekt te worden. Naast zijn natuurlijke pracht speelt de Groenerie ook een waardevolle rol in de gemeenschap door mensen te ondersteunen bij re-integratie en het bieden van kansen aan jongeren en volwassenen met diverse achtergronden, wat het tot een waardevolle plek in Harskamp maakt.
Begin augustus heb ik een weekendje weg ervaren omringd door de schoonheid van de natuur. We nemen je mee terug naar een opwindende tweedaagse wandeling door het landschap van de Veluwe, een tweedaagse trekkingstocht. Deze tocht was georganiseerd door de meetup group “Veluwe Power hikers”
Dag 1: Verkenning van Nationaal Park Veluwezoom
Ons avontuur begon met een 25-kilometer lange wandeling door de betoverende paden van Nationaal Park Veluwezoom. Dit park is een toevluchtsoord van natuurlijke diversiteit, met schilderachtige uitzichten, weelderige bossen en fascinerende wildlife. Terwijl we langs de paden trokken, werden we getrakteerd op verschillende ecosystemen die de rijke biodiversiteit van het park benadrukten. Aan het einde van de dag kwamen we aan op Natuurcamping Zegenoord. Hier konden we nog snel voor de volgende regenbui de tent opzetten. De camping bevind zich midden in het bos en wordt omgeven door bos. In de avond hebben we met een aantal mensen om een kampvuur gezeten. Hier heb ik nog gesprekken gehad met diverse mensen.
Dag 2: De Laatste Etappe naar Hoenderloo
De volgende ochtend vertrokken we vanaf de camping, tussen twee buien door kon ik de tent nog afbreken. Het pad leidde ons langs een 20 kilometer lang traject dat door de majestueuze bossen kronkelde en een ware rust en verwondering bood. De imposante oude bomen stonden als stille schildwachten, ons leidend op ons pad terwijl we onze tocht vervolgden naar Hoenderloo. Halverwege de tocht begon het keihard te regenen. Bij het bereiken van Hoenderloo overspoelde ons een gevoel van voldoening maar wel met een nat pak. Met in totaal 45 kilometer afgelegd en het water stond in mijn schoenen vanwege de stortregen. In het weekend had 70 mm geregend dus erg mooi weer was het niet.
Conclusie
Onze tweedaagse trektocht door Nationaal Park Veluwezoom was een onvergetelijke reis vol avontuur en het was leuk om dit met de meetup groep te doen. We verkenden betoverende landschappen, deelden verhalen bij het kampvuur en voltooiden trots onze 45 kilometer lange tocht. Ik heb genoten van de tocht al waren de stukken waarbij het regende toch iets minder.
Het is een bewolkte ochtend als we op pad gaan voor een bijzondere wandeling van Etappe 7 van Huize Padua naar de Stippelberg. Deze route neemt ons mee door het Brabantse landschap, historische gebouwen en natuurgebieden gewandeld, die stuk voor stuk hun eigen verhaal vertellen.
Huize Padua
Je wandelt door het landelijke domein van Huize Padua, een psychiatrisch ziekenhuis. Het domein wordt omringd door majestueuze oude bomen, en terwijl we langs kleine veestapels, werkplaatsen en vergaderruimtes lopen, voelen we de rust en sereniteit van de omgeving. De geschiedenis van Huize Padua komt tot leven als we het hoofdgebouw passeren, dat uit 1923 stamt en wordt gekenmerkt door een monumentale ingang met een beeld van Antonius van Padua. Terwijl je verder loopt, steek je een beekje over en bereik je de Daniël de Brouwerstraat. Hier vind je het museum ‘De Kluis’, dat je inzicht geeft in de geschiedenis van de psychiatrie in Nederland en de oprichting van Huize Padua door de Broeders Penitenten.
Mariakapelletje
Tegenover het museum ontdekken we een charmant Mariakapelletje, gebouwd tussen 1763 en 1778. Dit kapelletje, met een rijke geschiedenis en een prachtig reliëf van Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand, is een stille getuige van het geloof in de regio.
Kapucijnenklooster
Een stap verder brengt ons naar het voormalige Kapucijnenklooster, dat nauw verbonden is met Huize Padua. De kapucijnen speelden een cruciale rol in de geestelijke verzorging van de bewoners en hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de regio. Na hun vertrek heeft de Ark-gemeenschap De Weyst het klooster nieuw leven ingeblazen, met aandacht voor geweldloosheid en zorg voor het milieu.
Landgoed Cleefswit
De Landmeersche Loop begeleidt ons verder, een beek met historische betekenis die zich kronkelend een weg baant door het landschap. We genieten van de natuurlijke schoonheid en komen aan bij het indrukwekkende Landgoed Cleefswit. Dit landgoed, ontstaan uit grootschalige ontginningen, herbergt bossen en vennen die getuigen van een rijke geschiedenis. De rechte lijnen van de omringende landbouwgebieden contrasteren met het natuurlijke chaos van Landgoed Cleefswit. De variatie van bossen en heide, slingerende paden en stuifduinen maakt dit gebied tot een hoogtepunt van onze wandeling.
Landgoed De Sijp
Na een doortocht door Landgoed De Sijp, waarin de natuur en landbouw hand in hand gaan, komt onze betoverende wandeling tot een einde. We hebben een reis gemaakt door tijd en landschap, langs historische gebouwen en ongerepte natuur.
Conclusie
In de wandeling van Etappe 7, van Huize Padua naar de Stippelberg, wordt het Brabantse landschap doorkruist, langs historische gebouwen en door prachtige natuurgebieden gewandeld. Van de schoonheid van Huize Padua tot het eeuwenoude Mariakapelletje en het voormalige Kapucijnenklooster. Landgoed Cleefswit bood een contrast tussen de geordende landbouwgebieden en de pracht van natuur. Het landgoed Cleefswit wordt opgevolgd door het Landgoed De Sijp wat een mooi bosgebied is.
