Begin augustus heb ik een weekendje weg ervaren omringd door de schoonheid van de natuur. We nemen je mee terug naar een opwindende tweedaagse wandeling door het landschap van de Veluwe, een tweedaagse trekkingstocht. Deze tocht was georganiseerd door de meetup group “Veluwe Power hikers”
Dag 1: Verkenning van Nationaal Park Veluwezoom
Ons avontuur begon met een 25-kilometer lange wandeling door de betoverende paden van Nationaal Park Veluwezoom. Dit park is een toevluchtsoord van natuurlijke diversiteit, met schilderachtige uitzichten, weelderige bossen en fascinerende wildlife. Terwijl we langs de paden trokken, werden we getrakteerd op verschillende ecosystemen die de rijke biodiversiteit van het park benadrukten. Aan het einde van de dag kwamen we aan op Natuurcamping Zegenoord. Hier konden we nog snel voor de volgende regenbui de tent opzetten. De camping bevind zich midden in het bos en wordt omgeven door bos. In de avond hebben we met een aantal mensen om een kampvuur gezeten. Hier heb ik nog gesprekken gehad met diverse mensen.
Dag 2: De Laatste Etappe naar Hoenderloo
De volgende ochtend vertrokken we vanaf de camping, tussen twee buien door kon ik de tent nog afbreken. Het pad leidde ons langs een 20 kilometer lang traject dat door de majestueuze bossen kronkelde en een ware rust en verwondering bood. De imposante oude bomen stonden als stille schildwachten, ons leidend op ons pad terwijl we onze tocht vervolgden naar Hoenderloo. Halverwege de tocht begon het keihard te regenen. Bij het bereiken van Hoenderloo overspoelde ons een gevoel van voldoening maar wel met een nat pak. Met in totaal 45 kilometer afgelegd en het water stond in mijn schoenen vanwege de stortregen. In het weekend had 70 mm geregend dus erg mooi weer was het niet.
Conclusie
Onze tweedaagse trektocht door Nationaal Park Veluwezoom was een onvergetelijke reis vol avontuur en het was leuk om dit met de meetup groep te doen. We verkenden betoverende landschappen, deelden verhalen bij het kampvuur en voltooiden trots onze 45 kilometer lange tocht. Ik heb genoten van de tocht al waren de stukken waarbij het regende toch iets minder.
Beleef een onvergetelijk avontuur op de Peaks of the Balkans Trail. Vanuit het pittoreske Shkodër reis je naar Valbona, waar het echte avontuur begint. Wandel over de uitdagende Perslopit-Pass en geniet van adembenemende uitzichten. Ontdek schilderachtige dorpen, zeldzame plantensoorten en ontmoet interessante medereizigers. Kampeer in de prachtige natuur en ervaar de schoonheid van de Albanese Alpen. Een epische hike vol natuurlijke schoonheid en culturele ontmoetingen.
Bij deze blog hoort een video, dit is een sfeerimpressie van de reis. Bekijk de video hier.
Onderaan deze blog staat een selectie van de foto’s. In de losse blogs staan per etappe meer foto’s.
De reis begon in het schilderachtige Shkodër, waar ik met een minibus naar de haven van Koman werd gebracht. Van daaruit maakte ik een prachtige tocht over het Koman-stuwmeer met de veerpont, omringd door indrukwekkende bergen. Aangekomen in Valbona begon het echte avontuur! Ik koos ervoor om via de uitdagende Perslopit-Pass te wandelen, waar ik beloond werd met onvergetelijke vergezichten. Onderweg heb ik mijn tent opgezet en genoten van de rust en schoonheid van de natuur. Lees hier het hele artikel.
Deze uitdagende etappe voerde me over de rotsachtige Perslopit-pas, bedekt met sneeuw in juni. Ik genoot van prachtige uitzichten over de Valbona-vallei en het dorp Valbona. Onderweg kwam ik krokussen en wilde orchideeën tegen, terwijl ik een verlaten café en een groep Chinese toeristen ontmoette bij de grenspaal. Een Duitse bergbeklimmer en een zwerfhond vergezelden me op dit avontuur. Na het oversteken van de pas werd het pad gemakkelijker en vond ik water in beekjes. De zonsondergang was een perfecte afsluiting van deze adembenemende tocht. Lees hier het hele artikel.
De route bracht me langs prachtige dalen, bossen en adembenemende vergezichten. Voor Çerem kampeerde ik in een groen dal, omringd door pittoreske herdersdorpjes waar schapen grazen. In de zomer bewonen de mensen deze plekken. Onderweg kwam ik zeldzame plantensoorten tegen, zoals Orchideeën en de Harige ratelaar, die in Nederland slechts op enkele plekken voorkomen. Ik ontmoette ook interessante medewandelaars, zoals Mark en Lotte, een Nederlands stel. Een Amsterdammer en een behulpzame gids uit Kosovo vergezelden ons ook een stukje. We genoten samen van het prachtige uitzicht bij de Aljuci Pass en de gastvrijheid van Guesthouse Kujtim Gocaj. Lees hier het hele artikel.
Vanuit het groene dal van Çerem wandel je naar de rotsachtige bergen van Dobërdol, waar je hoogtes boven de 2000 meter bereikt. Dobërdol is een schilderachtig dorpje met gastvrije guesthouses, gelegen ten zuiden van het drielandenpunt van Albanië, Montenegro en Kosovo. Tijdens mijn bezoek aan Dobërdol sprak ik met een tienjarig meisje dat meehielp in een guesthouse. Vanuit Dobërdol wandel je verder omhoog naar de grens met Montenegro, waar je kunt genieten van panoramische uitzichten. De route volgt een bergrug met vergezichten over beide landen. Zelf heb ik op een hoogte van 2170 meter gekampeerd, met een prachtig blauw uurtje als afsluiting van de dag. Lees hier het hele artikel.
Ontdek de adembenemende Peaks of the Balkans Trail etappe 5: Maja e Male naar Hridsko Jezero (2023). Wandel door de prachtige bergen van Kosovo naar Montenegro, geniet van spectaculaire uitzichten en bewonder bloemen zoals de Krokus, Alpenkwastjesbloem en Gentiaan. Ondanks enkele uitdagende oriëntatiemomenten biedt maps.me handige ondersteuning. Ontmoet interessante mensen, zoals de eigenaresse van een schapenboerderij in Babino Polje, waar je een authentieke Turkse koffie kunt proeven. Sluit je avontuur af met kamperen in de bossen dicht bij Plav. Een onvergetelijke wandelervaring vol natuurlijke schoonheid en culturele ontmoetingen. Lees hier het hele artikel.
Deze etappe begon bij het prachtige meer “Hridsko Jezero” en bracht me naar Plav. Ik volgde eenvoudige bospaden en later zandwegen richting de stad. Plav is een stadje in het noorden van Montenegro, waar ik een hotel vond om te overnachten. Tijdens mijn wandeling kampeerde ik in de bossen bij het meer en vervolgde ik mijn weg richting Plav. Bij de eerste boerderij kwam ik twee luid blaffende honden tegen. Ondanks dat ik vroeg in de ochtend vertrok, was het al behoorlijk warm geworden. Ik wandelde verder over de zandweg en kwam steeds dichter bij de bewoonde wereld. In Plav verbleef ik in Hotel Ambiente, gelegen naast de rivier. De eigenaar was vriendelijk en de kamer was netjes, maar er was helaas een luidruchtig feest dat tot diep in de nacht duurde. Lees hier het hele artikel.
De zevende etappe van de Peaks of the Balkans Trail, van Plav naar Bora, was een uitdagende tocht vol avontuur. Ondanks voorspelde onweersbuien begon ik vol goede moed. Onderweg ontmoette ik Nederlanders, Britten en Duitsers. De regen en het vergeten van mijn wandelstok waren tegenslagen, maar ik genoot van prachtige orchideeën en adembenemende uitzichten. Uiteindelijk bereikte ik de groene grasberg Bora en kampeerde ik op een strategische plek. Het was een onvergetelijk avontuur vol natuurlijke schoonheid en ontmoetingen met medereizigers. Lees hier het hele artikel.
In deze etappe wandelde ik vanaf de berg Bora via het schilderachtige dorpje Vusanje naar het meer “Ropojansko Jezero”. De ochtend begon met mysterieuze laaghangende wolken die zich om de bergen kronkelden, terwijl ik genoot van het adembenemende uitzicht. Onderweg kwam ik een jager tegen, die mij verhalen vertelde over zijn ervaringen in deze regio. Ik maakte een stop bij een sfeervolle schapenboerderij, waar ik een boer ontmoette en genoot van een kopje Turkse koffie. Een van de hoogtepunten van deze etappe was het betoverende Oko Skakavice, een adembenemende karstbron met kristalhelder water dat op magische wijze aan de oppervlakte komt. Ondanks een onverwachte regenbui en onweer, vond ik beschutting op een schilderachtige alpenweide in mijn tent. Lees hier het hele artikel.
In deze etappe van de reis begon de dag met een wandeling door bossen naar het betoverende Ropojansko Jezero. Verderop ontdekte de reiziger een schilderachtig beekje en oude bunkers die werden gebouwd tussen 1967 en 1986. De bunkers dienden als militaire verdediging en bieden een fascinerend inkijkje in het verleden van de regio. De reiziger eindigde de dag bij het prachtige groene meertje Liqeni Pejës, waar hij kampeerde en genoot van een adembenemend uitzicht op de bergpas en de bunkers. Lees hier het hele artikel.
Tijdens deze etappe van de Peaks of Balkans Trail genoot ik van een betoverende zonsopkomst op Qafa e Pejës, gevolgd door een stevige afdaling over een rotsachtig pad naar het pittoreske Theth. Onderweg ontmoette ik lokale bewoners met paarden en reizigers uit Nieuw-Zeeland, die vol enthousiasme op ontdekking waren. De afdaling naar de Theth-vallei was steil en uitdagend, maar het prachtige uitzicht en de ontmoetingen met vermoeide wandelaars maakten het de moeite waard. Na het eten vervolgde ik mijn weg en begon ik aan het eerste deel van de toeristische route van Theth naar Valbona, op zoek naar een geschikte kampeerplek. Lees hier het hele artikel.
Tijdens deze etappe van de Peaks of the Balkans Trail wandel ik de meest toeristische en populaire route van de Albanese Alpen. Het pad voert langs diepe kloven, steile bergpaden en groene valleien, en biedt panoramische uitzichten op met sneeuw bedekte bergtoppen en weelderige alpenweiden. Na een overnachting op een alpenweide begon ik aan de hike van Theth naar Valbona, die ongeveer 15 kilometer lang is en volgens de borden ongeveer 7 uur duurt. Tijdens de beklimming van de Valbona-pas genoot ik van een panoramisch uitzicht op de omringende bergen. Na een ontmoeting met andere wandelaars en een afdaling langs de berg Maja Valbones, kwam ik aan bij de drooggevallen rivier Valbonë en wandelde ik de laatste vijf kilometer over een asfaltweg naar Valbona. Die avond verbleef ik in een guesthouse in Valbona. Lees hier het hele artikel.
Etappe 11: 28 juni 2023 – 12,4 km in 6:29 uur
Conclusie:
De Peaks of the Balkans Trail is een onvergetelijke ervaring voor avontuurlijke wandelaars die op zoek zijn naar adembenemende landschappen, uitdagende routes en culturele ontmoetingen. Tijdens deze epische hike door de Albanese Alpen ontdek je de prachtige natuurlijke schoonheid van de regio, van majestueuze bergen en diepe valleien tot schilderachtige dorpen en kristalheldere meren. Onderweg kom je zeldzame plantensoorten tegen, maak je kennis met lokale bewoners en geniet je van panoramische uitzichten die je hart sneller doen kloppen. De Peaks of the Balkans Trail biedt een unieke en onvergetelijke ervaring die je nog lang zal bijblijven. Dus trek je wandelschoenen aan, pak je rugzak en begin aan dit avontuur van je leven in de adembenemende Albanese Alpen.
In deze etappe wandel ik de meest toeristische en populaire etappe van de Albanese Alpen. In de voorgaande dagen heb ik al meerdere mensen er over gehoord dat dit een drukke route is. Het pad van Theth naar Valbona is een van de een prachtige wandelroute in dit adembenemende gebied. Deze blogpost neemt je mee op een onvergetelijke reis, waarbij we de schoonheid van de natuur verkennen, de uitdagingen van de hike overwinnen en genieten van de ongerepte pracht van Albanië.
Theth
Het dorpje, waar naar mijn idee meer guesthouses en hotels zijn dan inwoners is voor veel mensen de poort naar de bergen. Je merkt dat het hier een stuk toeristischer is dan in de andere dorpjes op de route. Het is een mooi dorpje waar op moment volop wordt gebouwd.
Het avontuur begint
De hike van Theth naar Valbona De hike van Theth naar Valbona is ongeveer 15 kilometer lang en volgens de borden doe je er ongeveer 7 uur over. Het pad voert je langs diepe kloven, steile bergpaden en groene valleien. Onderweg word je beloond met panoramische uitzichten op met sneeuw bedekte bergtoppen en weelderige alpenweiden.
De dag ervoor heb ik het eerste uur van de etappe afgelegd zodat ik op een alpenweide kon kamperen. Iets voor zonsopkomst en dat is rond 4 uur ’s ochtends ben ik opgestaan zodat ik lekker vroeg kon vertrekken. Ik heb m’n havermout klaargemaakt en heb mijn tent ingepakt. Daarna ben ik aan deze etappe begonnen.
Bar Kafe Zef Rrgalla
Ik was de enige wandelaar voor de eerste 2,5 uur. Zo wandel ik door bossen en heb prachtige uitzichten. Onderweg kom ik nog langs een berghut (Bar Kafe Zef Rrgalla) waar de hond heel hard begint te blaffen. De eigenaar komt nog wel even naar buiten om te vragen of koffie wil maar daar had ik op dat moment geen zin in.
Valbona-pas
Zo passeer je de Valbona-pas, een uitdagende maar lonende beklimming die je een panoramisch uitzicht geeft op de omringende bergen. Vanaf hier heb je ook zicht op de berg: “Maja Jezercë”. De “Maja Jezerce” is de hoogste berg in de Accursed Mountains, een bergketen met de hoogste top van Kosovo en Montenegro. Je hebt ook zicht op de vallei van Theth en Valbona. Dan volgt een mooie afdaling naar de Valbona-vallei.
Afdaling
De route kronkelt naar beneden langs de berg Maja Valbones. Zo zie je de drooggevallen rivier Valbonë. Het landschap wordt minder rotsachtig en er verschijnen dennen.
Tegenliggers
Toen de daling minder steil werd kwam ik de eerste tegenligger tegen. Het is een stel uit Italië en zij zijn om 5:30 in de morgen begonnen in Valbona. Het is inmiddels 9:30. Iets verderop spreek ik een Duits stel dat rond 6:45 begonnen is maar de eerste 5 kilometer de auto heeft gepakt en ze waren afgezet aan het einde van de weg.
Dan spreek ik een stel uit Nederland en ze vroegen mij hoe lang ik ongeveer onderweg was en dat was op dat punt ongeveer 4 uur. Achter mij stond een bordje met loop afstand 4 uur, dus ik het helemaal goed. Verderop sprak ik een Australisch stel die vijf maanden door Europa aan het trekken was. Zij deden alleen dagtochten en waren op verschillende plekken in Europa al geweest.
Zo sprak ik een Vlaamse dame, zij vertelde dat deze tocht ver buiten haar comfortzone lag en dat ze de rest van de vakantie naar zee ging, maar het toch een keer een tocht door de bergen wilde proberen. Later wacht ik voor een tegenliggende groep en heb hier een kort gesprek mee. Zij komen uit Zwitserland en moesten ook toegeven dat ze het eerste stuk de auto hadden gepakt. Later beginnen ze zo ineens in het Duits te spreken, want alle Nederlands kunnen goed Duits aldus de man.
Verderop spreek in Vincent die met gitaar en tent op reis is. Hij doet het naar eigen zeggen tranquillo, wat rustig aan betekend. Hij was nu onderweg naar Theth maar ging nog wel zien waar hij hierna naar toe ging. Ik heb hem wat tips over de verschillende etappes van de “Peaks of the Balkan trail” gegeven.
Zo sprak ik een koppel uit Nieuw Zeeland, zij waren ook meerdere maanden door Europa aan het trekken. Het plan was om te reizen via de Balkanlanden naar Hongarije, Polen, Duitsland en te eindigen in de lage landen. De man had een Canon camera op z’n schouder hangen, die naar eigen zeggen erg zwaar was. Z’n vrouw zij dat ze hem nog regelmatig moest aanmoedigen om de camera te gebruiken.
Valbonë
Zo wandel je de Valbonë rivier af, deze staat grotendeels droog en hier liggen veel grijze stenen. De laatste vijf kilometer is een asfaltweg waar je overheen moet wandelen. In de volledige route zit maar heel weinig asfalt, maar hier konden ze er kennelijk niet aan ontkomen.
Guesthouse
Die avond overnacht ik in een Guesthouse in Valbona. Zo heb ik nog een gesprekje met Albert, de eigenaar. Hij vertelt over z’n opa die in 1912 heeft gevochten voor de onafhankelijkheid van Albanië en dat de bunkers actief waren tot 1990. Z’n oom vertelde dat er maar twee achternamen in Valbona zijn en dat iedereen dus zo’n beetje familie is.
Conclusie
De etappe van Theth naar Valbona in de Albanese Alpen biedt een onvergetelijke wandelervaring door een adembenemend gebied. Ondanks de drukte en populariteit van deze route, blijft de schoonheid van de natuur intact. Het dorp Theth dient als de poort naar de bergen en is een levendig toeristisch gebied. De hike van 15 kilometer voert langs diepe kloven, steile bergpaden en groene valleien, met beloningen zoals panoramische uitzichten op met sneeuw bedekte bergtoppen en weelderige alpenweiden. De Valbona-pas biedt een uitdagende beklimming, maar het panoramische uitzicht op de omringende bergen maakt het de moeite waard. De afdaling naar de Valbona-vallei onthult een veranderend landschap met drooggevallen rivieren en dennenbomen. Onderweg kom je verschillende wandelaars tegen, afkomstig uit verschillende landen en met uiteenlopende ervaringen. De route eindigt in Valbona, waar je kunt genieten van een overnachting in een gasthuis en in contact kunt komen met de lokale bevolking, die trots is op hun geschiedenis en erfgoed. Ondanks de korte passage over een asfaltweg, biedt de Theth naar Valbona-etappe een onvergetelijke reis vol natuurlijke pracht, uitdaging en de charme van Albanië.
Deze etappe begin ik iets onder het hoogste punt van de pas (Qafa e Pejës). Vanaf hier wandel ik naar beneden over een pittig rotspad waar je in de droge rivierbedding uitkomt. Uiteindelijk kom ik in het toeristische plaatsje Theth uit.
Zonsopkomst
In de morgen ben ik vroeg opgestaan om van de zonsopkomst te genieten. Ik ben naar het hoogste punt van de pas gelopen om daar een uitzicht te hebben. Vanaf hier kun je de bunkers zien liggen. Na de zonsopkomst ben ik nog even teruggegaan en heb ik havermout klaargemaakt gemaakt op m’n Trangia kookstelletje.
Qafa e Pejës
Zo kom je langs een groen meertje dat als bron wordt aangeduid in maps.me maar het water zag er niet echt fris uit. Zo hingen er vrij willekeurig Tibetaanse gebedsvlaggetjes. Tibetaanse gebedsvlaggetjes zijn gekleurde rechthoekige stukjes textiel, bedrukt met gebeden en opgehangen in slingers op bergpassen, tempels en rotspunten in de Himalaya.
We komen aan bij de Pejës-pas vanwaar we geweldige uitzichten hebben op de mythische berg Harapit, ook wel de “hoektand” genoemd. Bergbeklimmers zijn allemaal gek op deze plek.
Koffers
Onderweg kwamen er nog lokale inwoners met paarden die afgeladen waren met tassen en rolkoffers. De paarden hadden zichtbaar moeite om de berg op te komen en werden zeer actief aangespoord door de mannen die er achter liepen. Die mannen adviseerden om de berg op te lopen, zodat ze met hun gevaarte konden passeren. Ze zijn een meter breed dus ze zijn het hele pad wel nodig.
Zo spreek ik een stel uit Nieuw Zeeland, ze wonen nu in Abu Dhabi en waren in Europa op rondreis en deden een aantal stukken van de Peaks of Balkan trail. Ze hadden vooral oog voor hoe ver het nog was en wilde zo snel mogelijk weer verder.
Na de pas is het nog een heel eind naar de Theth-vallei. Het is mooi, droog, steil en afdaling van een uur. We komen een aantal wandelaars tegen die vanaf de vallei omhoog komen. Ze zien er erg uitgeput uit. Dat moet een hele klim zijn. Gelukkig is het uitzicht het grotendeels waard. Dit is stuk is wel wat populairder dan voorgaande stukken. Hoe dichter je bij Theth hoe drukker het wordt. Je komt dichter bij het toerisme.
Theth
In het dorpje eet ik nog even een pizza en drink een biertje. De eigenaar had praatjes, hij begon een verhaal over een slangenbeet in de amazone en had het over leeuwen. Toen ik hem vertelde over de route die ik gelopen had moest ik volgens hem wel nieuwe benen nodig hebben. Bij het wisselgeld begon hij vol trots over de Albanese muntjes en dat moest ik maar aan vrienden laten zien.
Kamperen
Na het eten ben ik verder gelopen en heb ik het eerste stuk van de toeristische route Theth naar Valbona afgelegd. Hier wordt nog door een Nederlandse jongen aangesproken of ik deze hele route wilde gaan lopen. Ik antwoordde dat ik op zoek was naar een plekje om te kamperen. Volgens hem kwam ik er nog wel eentje tegen over een uur of twee. Ik had het gesprekje in het Engels en hoorde het hem later vertalen voor z’n vriendin. Hij had ook van die schildjes zien hangen, maar wist voor mijn gesprek niet waar die voor waren.
Conclusie
De etappe van Qafa e Pejës naar Theth bood een adembenemend avontuur met prachtige landschappen en bijzondere ontmoetingen. Van de betoverende zonsopkomst op de pas tot de uitdagende afdaling naar de Theth-vallei, elke stap bood nieuwe verrassingen. Het ontmoeten van lokale bewoners, reizigers uit verschillende landen en het genieten van het eten in Theth maakten deze etappe tof. Met nieuwe ervaringen en herinneringen ging ik verder op mijn avontuurlijke reis.
In deze etappe begin ik iets voor het meer “Ropojansko Jezero” mijn dag. Wandel je eerst door een bos om bij het meer “Ropojansko Jezero” uit te komen. Hierna volgt een ander stuk bos waarna je boven de boomgrens uitkomt. Op deze weides staat een ruïne. Verderop wordt het rotsachtig en loopt een beekje. Hierna beginnen de verlaten bunkers en ik eindig hierbij iets voorbij het hoogste punt bij het groene meertje Liqeni Pejës
De bossen voor het meer
Zo spreek ik hier dezelfde Nederlanders die ik na Plav ook heb gesproken (etappe 6). Zij hadden toen die dag een dorpje in de buurt opgezocht en hier overnacht. Zo vertelde ze over hoe ze in de VS waren terecht gekomen. Ze hadden in de VS hun doctoraat (PhD) gedaan en waren zo bijven wonen. Ze woonde al meer dan 20 jaar niet meer in Nederland en hadden ondertussen ook in China gewoond. Ze kwamen alleen maar in Nederland voor familie.
“Ropojansko Jezero” of Liqeni i Gjeshtarës
“Het Ropojan-meer (of Liqeni i Gjeshtarës) ligt aan het einde van de Ropojan-vallei en is aan het begin van de zomer zien. Aan het einde van de zomer is die meestal opgedroogd. Maar vanwege de vele regen dit jaar is het meer er in juli nog. Je kunt het meer bereiken met een terreinwagen vanuit Vusanje of parkeren net buiten Vusanje en dan een uur wandelen.
Tussen het meer en de grens met Albanië stop ik even. Op dit stuk zijn waterbronnen schaars dus voor de zekerheid pak ik wat water uit het meer, dat ik niet nodig hoop te hebben. Op dat moment wist ik dat niet maar iets verderop zit wel een beekje waar mooi water uit komt. Dus ik heb het water wat ik meegenomen had van het meer iets verderop weg kunnen gooien.
Zo wordt aangesproken door twee Amsterdamse jongens, zij zijn in Plav begonnen en hebben zichzelf 5 dagen gegeven om een ingekorte versie van de route af te leggen en zijn gehaast. Ze vroegen of ik een foto van hun beide wilde maken bij het meer. Ik geef ze nog wat tips over de route, zo attendeer ik ze nog even op de grenspaal. Waar ze zo aan de grenspaal voorbij zouden zijn gelopen.
Stel uit Aken
Dan volgt een stuk door een bos en bij de ruïnes spreek ik een stel uit Aken (Duitsland). Zij heeft de kleine versie van de backpack die ik heb, ze vond het zo mooi dat die niet zo breed was. Tussen hun beide was er nog wel een discussie of ze gingen kamperen. Maar zij wilde niet kamperen dus werd het van guesthouse naar guesthouse reizen. In de omgeving waar ze vandaan kwamen vonden ze Eifelsteig een toffe route. Dit is een lange afstandsroute van 313 kilometer van 15 etappes in de Duitse Eifel.
Ze zijn de wandeling begonnen in Plav. Vanuit vliegveld Podgorica hebben ze de taxi naar het busstation in Podgorica gepakt en vanaf hier rijd er 5 keer per dag een minibus (20 personen) naar Plav. Ze vonden dat de reis vlot verlopen was.
Bunkers
Onderweg naar de pas kom je verschillende oude bunkers tegen. Als je vanuit Montenegro komt wandelen moet je wel goed kijken, zo goed zijn de bunkers verstopt in het landschap. Af en toe achterom kijken is hier zeker een aanrader. Deze bunkers zijn historische getuigen van deze periode tussen 1967 en 1986, toen communistisch leider Enver Hoxha het bevel gaf om meer dan 500.000 bunkers in het hele land te bouwen. Deze route geeft je een kijkje in het verleden van de regio toen het tijdens het communistische tijdperk een verboden zone was. Hij was erg bang om aangevallen te worden door zijn omringende vijanden. De invasie is nooit gebeurd, en gelukkig hoefden de soldaten die in deze afgelegen delen van de Balkan wachtten nooit te vechten, ze zullen zicht vast enorm hebben verveeld maar hadden in ieder geval een geweldig uitzicht. Volgens de lokale inwoners waren deze bunkers alleen om te oefenen en zijn ze tot 1990 gebruikt en daarna verlaten.
Kamperen bij Liqeni Pejës
Enkele honderden meters lager kampeer ik. Zo kampeer ik iets voor het groene meertje Liqeni Pejës. Rond zonsondergang ben ik naar het hoogste punt gegaan waar ik nog een prachtig uitzicht had over de bergpas. Vanaf dit punt kon je de bunkers goed kunt zien
Conclusie
Deze etappe van de reis begint met een wandeling door bossen naar het prachtige meer “Ropojansko Jezero”. Op weg naar het meer ontmoet ik interessante mensen, zoals Nederlanders die al jaren in het buitenland wonen en een stel uit Aken. Het meer zelf is een bijzondere plek, gelegen aan het einde van de Ropojan-vallei. Het is normaal gesproken aan het einde van de zomer opgedroogd, maar er was nu nog water. Na het meer volgt een stuk door een bos en komt de reiziger langs oude ruïnes, waar hij een stel uit Aken ontmoet. Vervolgens gaat de reis verder langs historische bunkers, gebouwd tijdens het communistische tijdperk. Deze bunkers bieden een glimp van het verleden en herinneren aan de tijd dat de regio een verboden zone was. Uiteindelijk wordt er gekampeerd bij het prachtige groene meertje Liqeni Pejës, met een spectaculair uitzicht op de bergpas en de bunkers. Deze etappe biedt zowel natuurlijke schoonheid als interessante ontmoetingen met andere reizigers.
In deze etappe wandel ik vanaf de berg Bora via Vusanje richting het meer: “Ropojansko Jezero”. Dit meer dat soms opdroogt ligt vlak bij de grens met Albanië. In de ochtend had je nog laaghangende wolken. Je wandel de berg af het dal in om na het dorpje Vusanje iets te klimmen. Onderweg kom je bij Vusanje nog twee watervallen tegen.
Bora
Omdat het boven op de berg zo mooi is ben ik ’s ochtends iets terug gelopen om te genieten van het uitzicht. Er hingen wolken rond de bergen en het zonnetje kwam er door. Het was er rustig en op de achtergrond hoorde ik wel wat honden blaffen.
Jager
Toen ik terug liep zag ik een jager, heb nog even een praatje met hem gemaakt. Hij was er samen met z’n schoonbroer en neef aan het jagen. Hij woonde zelf in Duitsland maar was terug bij z’n familie. Hij was in deze streek opgegroeid. Hij verteld ook dat in Duitsland (net als in Nederland) de jacht sterk gereguleerd was maar in Montenegro mocht je zelf beslissen wat je ging doen. Hij had een drie jachthonden mee om op hazen te jagen.
Fus sirma
Bij de schapen boerderij heb ik nog even gestopt. De honden die de schapen bewaken waren niet blij met m’n komst maar van de eigenaar mocht ik wel komen. Ik heb er een bakje Turkse koffie gedronken en ben daarna verder gegaan. Ze wilde er twee euro voor hebben dus heb ik ze dat gegeven. Echt een gesprek zat er niet in maar van andere wandelaars hoorde ik dat het meisje in Vusanje naar school ging.
Duits – Italiaanse stel
Iets verderop kampeerde een Duits vrouw en Italiaanse gast en zij vertelde over de hut waar ik net geweest was. Ze hadden het plan om 25 kilometer op een dag te wandelen door de bergen, wat ik vrij ambitieus vond.
Man uit Çerem
Verderop spreekt een man uit Çerem (Albanië) en hij te voet onderweg naar huis. Volgens hem is het maar niks dat ik daar zo alleen loop, ik moest maar met een leuke vriendin die tocht doen.
Vusanje
In Vusanje zitten verschillende guesthouses en klein restaurant. Dit restaurant zit vlak bij een waterval maar erg mooi zicht heb je helaas niet op die waterval. Hier heb ik warm gegeten en ben verder gegaan. Ik wordt er ingehaald door het Duits – Italiaanse stel, die hier een lunchpakket kwam kopen en dan ook gelijk verder is gaan.
Oko Skakavice
Oko Skakavice is een karstbron. Een karstbron is een bron waar een rivier na een ondergrondse loop weer aan de oppervlakte komt. Het dankt zijn naam aan de kristalheldere waterbodem die zelfs op de diepste punten zichtbaar is, en wordt vrij vertaald als het “oog van de sprinkhaan”. De bron bevindt zich op een hoogte van 1000 meter boven de zeespiegel en heeft een ronde vorm met een trechterachtige opening waar het water uit stroomt. Aan de noord- en zuidzijde wordt de bron omringd door kalkstenen rotsen van 3 à 5 meter hoog. Het is een van de krachtigste bronnen in de regio van Prokletije en heeft een oppervlakte van 30 meter bij 25 meter, met een maximale diepte van 8 meter.
Onweer
Zo wandel ik verder, het is inmiddels echt warm geworden. Ik wandel de route verder en het begint zachtjes te regenen. Ik was bij een alpenweide dus zet snel mijn tent op en trek droge sokken, een andere broek en een ander shirt aan en ga rustig liggen. Ongeveer 2,5 uur later wordt ik wakker en schijnt de zon weer. Later hoor ik van andere reizigers dat het ongeveer 1,5 uur heeft geregend en dat het flink heeft geonweerd. Nou daar heb ik weinig van meegekregen. Ik heb nadien nog even gekeken of dit een mooie plek was om te overnachten en heb niks veranderd aan de locatie van m’n tent.
Conclusie
De achtste etappe van de Peaks of the Balkans Trail neemt je mee van de berg Bora naar het meer “Ropojansko Jezero” via Vusanje. Deze etappe biedt een prachtig uitzicht op de bergen en de mogelijkheid om te genieten van de rust en natuurlijke schoonheid van de omgeving. Onderweg heb ik interessante ontmoetingen gehad, zoals een jager, een schapenboerderij en andere reizigers. Een hoogtepunt van de etappe is het uitzicht van de berg Bora en de Oko Skakavice, een indrukwekkende karstbron met kristalhelder water en een unieke vorm. Ondanks een regenbui en onweer, biedt deze etappe een onvergetelijke ervaring voor wandelaars die de diversiteit van het Prokletije gebergte willen verkennen.
Deze etappe begint in het stadje Plav, gaat via zandwegen en later rotspaden naar boven waarbij je op de groene bergen uitkomt en eindigt op de grasberg Bora (2106 meter boven zeeniveau). Het eerste stuk is naaldbos en vanaf de boomgrens heb zicht op Plav en Gusinje.
Plav
In de ochtend begin ik deze etappe in Plav, omdat ik overnacht heb in het Hotel begin ik met een lekker ontbijtje met ei en groente. Daarnaast hebben ze een soort oliebol met jam, wat een lokale lekkernij is. Volgens de voorspellingen zou het aan het einde van de dag gaan onweren, die voorspellingen zouden er compleet naast zitten maar dat wist ik toen nog niet.
Regen en onweer
De etappe loopt dwars door Plav. Het begint al te rommelen en de wolken beginnen te betrekken. In het bos begint het zachtjes te regenen en niet veel later regent het keihard. Tijdens het schuilen spreek ik nog met twee Nederlanders die in de VS zijn gaan wonen (Upper state New York), maar nog wel Nederlands tegen elkaar spreken. Ze kijken op de weerapp, die in Fahrenheit staat, naar de voorspellingen. Volgens hun werd het koud en bleef het de hele dag regenen. Ik dacht we zien wel en ben verder gegaan.
Wandelstok vergeten
Als het harder begon te regenen heb ik even onder een boom gewacht en ben verder na boven gegaan. Zo spreek een stel Britten die onderweg naar beneden zijn. Ik was vol enthousiasme met korte broek begonnen maar heb die toch maar omgewisseld voor een lange broek. Vergeet ook nog m’n wandelstok, dus moest ik daar nog een stuk voor terug. Gelukkig kon ik de stok weer vinden. Wat baalde ik ervan dat ik die vergeten was.
Eerste dag en dan regen
Verderop spreek ik twee gasten en dame uit Duitsland. Zij vertelde dat ze in Theth was begonnen en dat het prachtig weer was geweest de afgelopen dagen. De twee gasten haakten die dag voor het eerst aan. Voor mij was dat een inkoppertje om te zeggen dat ze niet gelogen had, ze begon gelijk helemaal te stralen. Inmiddels is de regen voorbij en was het ook klaar met onweren.
Travelbird
Verderop wordt ik ingehaald door Eddy uit Frankrijk. Hij is gids en op het moment dat ik hem sprak zonder groep. Hij loopt de route voor om te kijken waar de obstacles zijn. Zo maakt hij foto’s van bomen die over het pad zijn gevallen. Later in het jaar gaat groepen begeleiden voor Travelbird. Dit is een reisorganisatie die veel aan marketing doet in Nederland. Hij zou zelf met een groep Walen en Fransen deze route lopen. Hij verteld dat ze de Peaks of The Balkan inkorten omdat over het algemeen de conditie van de deelnemers niet genoeg was voor de volledige route. Daarnaast werd iedereen dan chagrijnig en dat moest je natuurlijk niet hebben.
Orchideeën
Net boven de boomgrens liep een beekje en groeide echt een groot aantal orchideeën. Je zou bijna vergeten hoe zeldzaam die bloem in het wild is. Ik had geluk dat ik een foto kon maken met een vlinder op een orchidee.
Maja e Borit
Vanaf de alpenweide wandel je naar boven. Hier volgt nog een stuk rots klimmen waarbij je een prachtig uitzicht hebt over het meer bij Plav en de vallei. Het is wel een technisch stuk om naar boven te klimmen, maar ik ben geen speciale benodigdheden nodig om boven te komen.
Als ik net de rotsen heb beklommen spreek ik twee Vlaamse dames. Ze waren op deze twee plek voor de tweede keer en hadden op het eerste stuk geluncht en kwamen er nadien achter dat het verderop veel mooier was. Ze vertelde ook over de drukte tussen Theth en Valbona en over een rotsafdaling tussen Vilsanje en Theth. Deze afdaling zou volgens de beide dames een uur duren.
Bora
Deze berg (Bora) is 2106 meter hoog maar er zijn geen rotsen, alles is groen. Het lijkt wel of ik op een golfbaan loop, maar dat is niet het geval. Vanaf hier heb je prachtige vergezichten op de vallei maar ook over de Perslopit-Pass. Dit is de pas waar ik in Etappe 2 over heen ben gekomen. Vanaf hier herken ik de weide na de afdaling en de rotsen waar ik overheen ben gekomen in tweede etappe.
Kamperen
Enkele honderden meters lager kampeer ik. Mijn vermoeden was dat het die avond weer zou gaan onweren en dat vermoeden bleek terecht te zijn. Zo heb ik een plek opgezocht waar er meerdere punten hoger waren dan mijn tent. Gelukkig was de onweer ver weg, maar ik heb wel eens beter geslapen.
Conclusie
De zevende etappe van de Peaks of the Balkans Trail, van Plav naar Bora, bood een uitdagende en avontuurlijke ervaring. Ondanks de voorspelde onweersbuien besloot ik optimistisch aan de tocht te beginnen. Onderweg kwamen ze verschillende andere wandelaars tegen, waaronder Nederlanders, Britten en Duitsers. Ondanks de tegenslagen heb ik genoten van de adembenemende natuur, zoals orchideeën in het wild. Uiteindelijk bereikte de ik de groene grasberg Bora, waar ze werden beloond met prachtige uitzichten op de vallei en het meer bij Plav. De dag eindigde met kamperen op een strategische plek om zich te beschermen tegen het voorspelde onweer. Ondanks de uitdagingen en het veranderlijke weer was de zevende etappe van de Peaks of the Balkans Trail een memorabel avontuur vol natuurlijke schoonheid en ontmoetingen met medereizigers.
