Het Hallerbos, gelegen in op de grens van Vlaanderen en Wallonië, is een bijzonder plek, vooral in het voorjaar wanneer duizenden wilde hyacinten het bos in een zee van blauw en paars bedekken. Deze jaarlijkse bloei trekt duizenden bezoekers van over de hele wereld aan die getuige willen zijn van deze indrukwekkende natuurlijke gebeurtenis.
De wilde hyacinten van het Hallerbos zijn uniek vanwege hun enorme aantallen en de dichte clusters waarin ze groeien. De blauwe en paarse bloemen bedekken het bos overal, van de bosbodem tot aan de kruinen van de bomen. Deze bloei vindt plaats tussen eind april en begin mei, afhankelijk van de weersomstandigheden.
Het Hallerbos zelf is een groot bosgebied dat zich uitstrekt over bijna 552 hectare en ligt ten zuidoosten van Brussel, tussen de steden Halle en Waterloo. Het is een bos van beuken, eiken en esdoorns en herbergt een rijkdom aan flora en fauna. Al is de beuk wel oververtegenwoordigd in dit bos. Naast de wilde hyacinten kunt u er ook andere bloeiende planten en struiken zien, zoals narcissen, sleutelbloemen en bosanemonen.
Het beste moment om het Hallerbos te bezoeken is tijdens de week, omdat het in het weekend behoorlijk druk kan zijn met bezoekers die afkomen op de wilde hyacinten. Op weekdagen is het echter veel rustiger en kunt u in alle rust genieten van de natuurlijke schoonheid van het bos en de bloemen.
Het is belangrijk om te onthouden dat het Hallerbos een beschermd natuurgebied is en dat bezoekers de regels moeten respecteren om de flora en fauna te beschermen. Het is bijvoorbeeld verboden om de wilde hyacinten te plukken of te vertrappen en u moet altijd op de aangegeven paden blijven om schade aan de bosbodem te voorkomen. Al had niet iedereen dit begrepen, zo was er iemand die een selfie aan het maken was met de honden midden tussen de hyacinten.
Al met al is het Hallerbos een ongelooflijk mooie plek om te bezoeken, vooral in het voorjaar wanneer de wilde hyacinten bloeien. Of u nu een natuurliefhebber bent of gewoon op zoek bent naar een prachtige plek om te wandelen, het Hallerbos is zeker een bezoek waard. Het is een plek waar je kunt genieten van de prachtige natuur en de rust en stilte van het bos, en waar u de magie van de wilde hyacinten kunt ervaren.
Wandelen vanuit de voormalige garnizoens- en vestingstad Breda brengt je naar Boswachterij Dorst, een voormalig productiebos dat is omgevormd tot een open natuurgebied. Hier kun je Schotse Hooglanders tegenkomen voordat je aankomt in Dongen, met zijn historische schoenmakershuizen en voormalige leerlooierijen als eindpunt.
Breda
Deze etappe beginnen we bij het station van Breda en wandel je door het oude centrum van de stad. De Grote Kerk van Breda, ook bekend als de Onze-Lieve-Vrouwekerk, is een gotisch gebouw in het historische centrum van de stad. De kerk werd gebouwd in de 15e eeuw. De Grote Kerk heeft een rijke geschiedenis en heeft dienst gedaan als begraafplaats voor de leden van het Huis van Nassau, een van de belangrijkste adellijke families van Europa. Tegenwoordig wordt de kerk nog steeds gebruikt voor erediensten en worden er regelmatig concerten en tentoonstellingen gehouden. De kerk is 97 meter hoog.
Koepelgevangenis
De Koepelgevangenis in Breda is een gebouw dat dienst heeft gedaan als gevangenis van 1886 tot 2016. De gevangenis is vooral bekend om zijn opvallende dak, dat van ver te zien is en een herkenbaar onderdeel van de skyline van Breda vormt. Het gebouw heeft een lange geschiedenis en is in de loop der jaren meerdere malen verbouwd en gemoderniseerd. Op dit moment wonen er Oekraïners die hier vanwege de oorlog hier nu wonen.
Teteringse Heide
De Teteringse Heide is een uitgestrekt natuurgebied in de buurt van Breda, dat voornamelijk bestaat uit heide, bos en zandverstuivingen. Een bekend verhaal over deze plek is de Moord van de Teteringse Heide. Dit is een beruchte moordzaak die in 1992 plaatsvond op de Teteringse Heide. Bij deze moord werden drie mensen om het leven gebracht/ Na een jarenlang onderzoek werd een verdachte gearresteerd en veroordeeld voor de moorden. De zaak heeft nog steeds een grote impact op de betrokken families en heeft bijgedragen aan de beeldvorming van de Teteringse Heide als een plek met een duistere geschiedenis.
Boswachterij Dorst
De Boswachterij Dorst is een groot natuurgebied dat vroeger bekend stond als een productiebos, maar tegenwoordig is omgevormd tot een open natuurgebied met verschillende boomsoorten.
Het gerecht van Oosterhout
Vroeger hadden de heren van Oosterhout het recht om straffen uit te spreken, inclusief de zwaarste straffen voor zware misdaden. In de 14e eeuw kwam dit recht eerst bij de heer van Breda terecht en later bij de burgerlijke overheid van de Vrijheid van Oosterhout. De veroordeelden werden vaak op de Heuvel in het centrum terechtgesteld en daarna aan een galg buiten de bebouwde kom opgehangen. De galg stond in de buurt van de wegen van Oosterhout naar Gilze, van Oosterhout naar Rijen en de weg van Dongen naar Breda. In de 19e eeuw werden er onder het gerecht van Oosterhout geen doodstraffen meer uitgevoerd en verdween de noodzaak van een galg. De namen van percelen zoals ‘Stakenbosch’, ‘Mikkenbosch’ en ‘Galgenbosch’ herinneren nog steeds aan het bestaan van de galg.
Wilhelminakanaal
Het Wilhelminakanaal is een belangrijk kanaal in het zuiden van Nederland, dat langs Dongen loopt. Het kanaal is 68 kilometer lang en het loopt vanuit de Zuid-Willemsvaart bij Laarbeek naar de Amer bij Geertruidenberg.
Conclusie
Het is erg mooi om de binnenstad van Breda te zien en langs de koepelgevangenis te komen, vervolgens wandel je wel door wat buitenwijken die wat minder interessant zijn. Veder zijn de natuurgebieden Teteringse Heide en de bossen van Dorst erg mooi om door heen te wandelen.
Tijdens de corona pandemie zijn er ook nieuwe inactieven ontstaan. Eén van deze in initiatieven is de door tevoetonline ontwikkelde Individuele Heuvelrug Natuurwandelvierdaagse. Het is een vierdaagse met vier losse wandelroutes die op verschillende momenten kan wandelen.
Er zijn verschillende afstanden namelijk 10, 15, 20 en 25 kilometer en elk hebben een eigen route en zijn aangegeven met een papieren kaartje met een uitgeschreven beschrijving. We zijn voor die van 20 kilometer gegaan! De route liep voor meer dan 90% over onverharde paden. Op twee punten na was de route goed uitgeschreven. Online is deze route niet beschikbaar.
Vanuit Maarn door de Kaapse Bossen
Het is een rondwandeling door de Kaapse Bossen, die start op het treinstation van Maarn. De dag begon bewolkt en het werd steeds zonniger. Eerst in de richting van Doorn met fraaie, gevarieerde bossen met prachtige beukenlanen. Verder wandel je via de Sint Helenaheuvel, Uitkijktoren De Kaap, Landgoed De Ruiterberg en het Stilste Plekje van Nederland weer terug naar Maarn.
Conclusie
Het was een erg mooie route, en over het algemeen wel goed beschreven door de prachtige natuur. Het is een afwisselend stuk natuur, door bos, lanen en heide. Het startpunt Maarn is goed te bereiken met het openbaar vervoer.
In het midden van Michigan ligt een klein natuurgebied. Het Forest Hill-natuurgebied ligt tussen Gratiot County en Isabella County. Het is een gebied voor buiten milieu educatie voor heel Centraal Michigan. Dit natuurgebied werd in 1856 omgevormd tot agrarische landbouwgrond, maar wordt langzaam terug getransformeerd naar een meer natuurlijke omgeving om studenten en de gemeenschap de kans te geven de natuurlijke schoonheid van Michigan te verkennen en onze inheemse soorten te herontdekken.
Forest Hill Nature Area heeft wandelpaden door 36 hectare zacht glooiende heuvels, open velden, wetlands, wilgenstruiken en bospercelen. De paden zijn van zonsopgang tot zonsondergang open voor het publiek om te wandelen, te verkennen en te geo-cachen. Schoolgroepen kunnen meer dan 25 verschillende activiteiten onder leiding van natuurgidsen bezoeken en verkennen om studenten te verbinden en te inspireren om het buitenleven te waarderen en verantwoordelijkheid voor het milieu aan te moedigen.
Je kunt er een rondje maken van van ongeveer 5 kilometer, maar korter is ook mogelijk. Zo hebben we onderweg verschillende vogelsoorten gezien, van een American Robin (Roodborstijster), Epauletspreeuw (Red-winged blackbird), Katvogel (Gray Catbird) tot een Groene zanger (Orange crowned Warblers). Daarnaast nog een schildpad (Amerikaanse Doosschildpad), konijnen, chipmunk, hertjes en eekhoorns (helaas niet op de foto)
De conclusie is dat het een prachtig park met een gevarieerd landschap. Het gras op de paden is goed gemaaid en de paden zijn goed onderhouden. Op een doordeweekse dag was het er erg rustig en hebben we genoten van ons bezoek.
📍 Gratiot County & Isabella County (1 juni 2022) Deze blogpost is onderdeel van de reis die we in 2022 gemaakt hebben naar Chicago en Michigan, bekijk hier de andere blogs uit de serie
Het het oosten van Michigan ligt een National Forest, namelijk het Manistee National Forest. Dit is een bos en natuur- gebied. Het plaatsje Newaygo ligt ook in dit natuurgebied. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt door dit dit gebied.
Het Manistee National Forest is een nationaal bos op het lagere schiereiland van Michigan. De “North Country Trail” loopt er doorheen. Het nationaal bos dat op een unieke manier is ontstaan. De gronden zijn overgenomen na flinke belastingachterstand van de vorige eigenaren en zo is het een compleet bos geworden. Tussen 1840 en 1900 zijn er namelijk heel veel bossen gekapt in Michigan en na dat deze periode over was is dit bos in de jaren 30 van de vorige eeuw ontstaan.
Onderweg zijn we ook nog langs het Newaygo County Welcome Center gekomen. Dit ligt in het Newaygo County Sports Park en is hier om informatie over de County te verstrekken aan iedereen dit het maar wil horen.
De conclusie is dat een leuk rondje door een bosrijk en waterrijk gebied.
📍 Manistee National Forest (31 mei 2022) Deze blogpost is onderdeel van de reis die we in 2022 gemaakt hebben naar Chicago en Michigan, bekijk hier de andere blogs uit de serie
Vanuit het centrum van Otterlo wandel ik door het Nationaal Park de Hoge Veluwe naar Hoenderloo. Het nationale park is in 1935 gesticht. Het is een afwisselend landschap met bossen, zandverstuiving, cultuur een stukje moeras. Tijdens de etappe wandel voor het grootste gedeelte op onverharde paden.
Otterlo
In het dorpje op de Veluwe zijn de sporen van de Tweede Wereldoorlog nog te zien, zo kwam ik langs een monument. Zo komt er een grote stroom evacués uit Arnhem en Oosterbeek komt op gang. Velen kiezen de weg langs Deelen richting Apeldoorn. Een belangrijke tweede stroom gaat richting Otterlo. Het dorp is niet berekend op het opvangen van duizenden evacuees. Uit alle macht wordt gedaan wat mogelijk is en om de mensen te helpen. Door geverfde Rode Kruis vlaggen op de daken krijgt het dorp al gauw de naam “Rode Kruisdorp”. In april 1945 wordt er bij de bevrijding fel in en om het dorp gevochten. Het monument ‘Slag in Otterlo’ herinnert de inwoners van Otterlo aan de strijd die tussen 15 en 17 april 1945 heeft plaatsgevonden.
Nationaal Park De Hoge Veluwe
Buiten Otterlo kom je aan bij de ingang van het nationale park. Hier moet je een entreekaart kopen om verder te mogen. Over een onverhard pad dat parallel loopt met de Houtkampweg wandel je het park verder in. Voorbij het Rieselo wandel je meer bos in waards.
Eikenhakhout
Tot ongeveer 1900 was eikenhakhout een belangrijke vorm van bosbeheer in Nederland. Jonge eiken werden op ongeveer 30 centimeter afgezaagd, waarna er meerdere nieuwe uitlopers konden uitgroeien. Na 8 tot 20 jaar werden ook deze afgezaagd, waarna het proces zich weer kon herhalen. Het gedeelte van de boom dat steeds bleef staan, wordt het hakhoutstoof genoemd. Het overgrote deel van het hout werd gebruikt als brandhout. Omdat eikenschors veel looizuur bevat, werd het ook gebruikt bij het looien van leer. Door de opkomst van kunstmatig geproduceerde looistof vanaf 1900 begon de eikenhakhoutcultuur te verdwijnen.
Oriënteertafel
Midden in het bos staat een stenen tafel die in 1923 is gebouwd. Er staat een windroos op en eronder ligt een waterkelder, die gebruikt is voor het beregenen van het President Steijnpark. Hier komen we later nog langs. De tafel staat op een hoog punt en gaf een uitzicht op De Plijmen en de locatie van het nooit afgeronde Grote Museum.
Het Grote Museum
Aan de zuidkant van de Franse Berg wilde Helene Kröller-Müller een museum voor haar kunstcollectie bouwen. In 1921 werd er met de bouw begonnen. Er was zelfs speciaal hiervoor een spoorlijn aangelegd. Zo werden de Maulbronner zandstenen aangevoerd. In 1921 zijn een aantal muren al aangelegd. Het werk werd in 1922 vanwege de financiële problemen stilgelegd. De economische crisis van de jaren dertig sloegen toe. De plannen voor het Grote Museum werden in 1935 definitief opgegeven. De overheid werd eigenaar van de kunstcollectie en in 1938 ondergebracht in een meer bescheiden ‘tijdelijk museum’ aan de noordkant van de Franse Berg. Deze ‘tijdelijke’ locatie is het huidige Kröller-Müller Museum.
De Franse berg
De Franse berg is een langgerekte heuvelrug van zo’n 20 meter hoog. Het is oorspronkelijk een stuifduin van het Pampelse en Deelense Zand. Het is met 56 meter boven NAP een van de hoogste punten van het park. De naam Franse Berg is afkomstig van de troepen die hier tijdens de Franse bezetting (1792-1813) een uitkijkpost hadden.
Bezoekerscentrum
Midden in het park staat het bezoekerscentrum van het nationaal park, deze is in 2019 geopend door koning Willem Alexander.
De Veentjes
Het moerassige gebied De Veentjes, aan de noordkant van het landgoed, leek de uitgelezen locatie voor het Jachthuis, vooral vanwege het daar aanwezige water. Nog zonder uitgewerkt bouwplan werd aan de aanleg van de vijver en een gemetselde brug begonnen. Maar de familie Kröller twijfelde. Na aankoop van een nieuw stuk grond schoof de plaats voor het Jachthuis op in noordelijke richting. Daar werd een tweede (grotere) vijver gegraven die met de eerste werd verbonden
Pompgebouw
Het Pompgebouw is gebouwd in 1923. Het is eigenlijk het voetstuk van een ‘Amerikaanse windmotor’, een ijzeren windmolen waarmee grondwater voor de grote vijver kon worden opgepompt. Dat bleek uiteindelijk niet nodig, de windmolen werd afgebroken en het resterende stuk onderbouw is inmiddels een rijksmonument.
Jachthuis Sint Hubertus
Het Jachthuis Sint Hubertus, het voormalige buitenverblijf van het echtpaar Kröller-Müller, is een iconisch gebouw. In 1914 besloot de familie tot de bouw van een buitenhuis. De bouw duurde van 1915 tot 1920.
De legende van Sint Hubertus
De edelman Hubertus ging op Goede Vrijdag jagen. Er verscheen een hert met een lichtend kruis tussen het gewei en er klont een stem. De zij vrij vertaald: Als je je niet bekeerd dan ga je naar de hel. Hubertus kwam tot inkeer werd uiteindelijk de bisschop van Luik. Oorspronkelijk was het niet het idee om de legende in het jachthuis te verwerken maar de toenmalige eigenaresse bracht het idee in omloop. De vorm van het gebouw komt wel mooi overeen met de onderdelen uit de legende. Het jachthuis is gebouwd in de stijl van Jugendstil.
Het nationaal park heeft een prachtige natuur en cultuur. Het is een mooi afwisselend gebied van stuifzand, heuvels, bos en bijzondere oude gebouwen. Een belangrijk pluspunt is dat je voor een groot gedeelte op onverharde paden wandelt.
Midden op de Veluwe ligt het Nationaal Park De Hoge Veluwe, dit park is in 1935 gesticht en is het enige nationaal park in Nederland waar bezoekers een entreebewijs voor moeten kopen. Het park beslaat ongeveer vijf procent van de complete Veluwe. Op diverse plekken in het park kun je een witte fiets pakken om door het hele park te fietsen. Om de fiets te lenen hoef je niks extra te betalen. Nadat ik een etappe van het Trekvogelpad heb gelopen heb ik ook even de fiets gepakt en een rondje door het park gemaakt.
Deelense Veld
Het Deelense Veld is zo bijzonder omdat harde ijzerbanken ervoor zorgen dat het regenwater op veel plekken niet kan wegzinken in de bodem. Hierdoor ontstaat er een natte savanne in het Deelense Veld. Een serie vennetjes waar het in elk seizoen een feestje is van bijzondere vogels en kleine dieren. Onderweg kwam ik een vos tegen.
De Pollen
Het gebied De Pollen is een kleine zandverstuiving op de Hoge Veluwe. Het is een stukje levend stuifzand. Hier heerst de wind, waardoor deze zandduinen ontstaan. Er ligt nog zo zand dat zo kan wegwaaien.
De Franse berg
De Franse berg is een langgerekte heuvelrug van zo’n 20 meter hoog. Het is oorspronkelijk een stuifduin van het Pampelse en Deelense Zand. Inmiddels de Franse Berg begroeid met eikenhakhout. Het is met 56 meter boven NAP een van de hoogste punten van het park. De naam Franse Berg is afkomstig van de troepen die hier tijdens de Franse bezetting (1792-1813) een uitkijkpost hadden. Aan de noordzijde ligt de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum.
De Pampel
Het landschap rond De Pampel wijkt af van de rest van het Park. Het is een dicht bebost en heuvelig gebied met oude bossen en ligt als een groene enclave in het vroegere zandverstuivingsgebied van de Veluwe. Al in de middeleeuwen was het gebied bewoond. Er lagen een aantal landbouwbedrijfjes en er werden kleinschalige ontginningsboerderijen gevestigd. In 1913 werd De Pampel bij landgoed De Hoge Veluwe gevoegd. De bebouwing verdween en er kwamen rasters om het grootwild te weren. Het gebied kon zich daardoor ontwikkelen tot een gevarieerd en kleinschalig bos.
Bij de ingang kun je een kaartje kopen voor €11,30 per persoon (nu in 2022), mocht je een auto mee hebben gebracht dan moet je daar los een kaartje voor kopen. De witte fietsen mag je binnen het park vrij gebruiken.
Conclusie
Het is een mooi afwisselend gebied van graslanden, heide, stuifzand en bossen. Je fietst er door een prachtig gebied.
