Tussen Eerbeek en Brummen in de provincie Gelderland ligt het dorpje Hall. Vanaf de kerk begint de Leusveldwandeling over het landgoed. Vierkante palen met een klein langwerpig rood bordje geven de route Leusveld wandeling aan. De groene langwerpige bordjes zijn het Rondje Hall. Je kunt deze beide routes combineren en dan is de route 16,8 kilometer. Als je alleen de rode route loopt, dan is die 8,6 kilometer lang. Ik verwacht dat deze route in de herfst en winter erg modderig kan zijn.
Tips om de route te volgen
Het volgende advies geld eigenlijk voor zowel het rondje Hall als de Leusveldwandeling. Volgens de gemeente kun je de route zonder kaart lopen alleen dat is mij niet gelukt. Vooral omdat er voor gekozen is om geen pijlen toe te voegen aan de bordjes neem je snel aan dat de route rechtdoor is maar dat is dan niet altijd het geval. Op deze manier heb ik enkele afslagen gemist. Ik denk dat de gedachte van de organisatie is dat als er een bordje staat dat je dan goed moet kijken of je er nog eentje kan vinden en dan in die richting te vervolgen. Ik zou aanraden om een kaartje als referentie mee te nemen.
Landgoed Leusveld
In de mooie IJsselvallei ligt het kleinschalige landgoed Leusveld. Tijdens je wandeling is er volop afwisseling: bos en bloemrijke omsloten weilanden tegenover fraaie lanen met oude bomen en een rijksmonumentaal jachthuis. Het gebied is vanouds een nat, venig gebied. Het is goed te zien aan de vele rabatten in het bos dat het gebied zo nat is. Rabatten zijn kleine dijken waar de bomen op staan. Er zijn greppels gegraven om het gebied te ontwateren
Golfbaan Kasteel Engelenburg
Verborgen tussen de eeuwenoude eiken in de IJsselvallei ligt het Landgoed Kasteel Engelenburg met de golfbaan. Op het uiterste puntje van de route kun je over de golfbaan uitkijken
Het jachthuis
Het Leusveld werd in 1911 gebouwd en deed oorspronkelijk dienst als tijdelijk verblijf tijdens jachtpartijen. In de loop van de 20e eeuw kreeg het huis ook permanente bewoners. Het gebouw is mengeling van twee bouwstijlen, art nouveau en neorenaissance. De voorgevel is symmetrisch met uitzondering van de serre aan de linkerkant.
Conclusie
Het kleinschalige landgoed is een mooi bosrijk gebied waar je doorheen wandelt. Naar mijn idee kun je deze beste combineren met het Rondje Hall waardoor je een mooie afwisseling hebt tussen bos en weides. Als je zou moeten kiezen tussen het Rondje Hall en de Leusveldwandeling zou ik voor de route over het Leusveld gaan.
Van de Willem III kazerne door de bossen en heide naar Halte Asselt en terug via het Willemsbos hebben we een zelf samengestelde wandelroute gelopen. Deze route was 18 kilometer lang.
Zo begint de route bij het Ordenbos langs het sportpark en volgt de Asselsestraat zo het Kroondomein in. Dit is het grootse landgoed van Nederland omvat ongeveer 10.400 hectare. Het strekt zich uit ten noordwesten van de stad Apeldoorn.
We buigen af richting de Telefoonweg. Deze weg volgen we richting de Asseltse heide. Het is een open vlakte met af en toe een boom. Zo maakt de Asseltse heide ook onderdeel uit van het Kroondomein. Het grootste gedeelte van het landgoed bestaat uit bos, toch kent het ook in totaal zo’n 1.700 hectare heidevelden en een klein gedeelte landbouwgrond.
Halte Assel is een voormalige spoorweghalte, het enigste wat nog herinderd aan deze tijd is het het gelijknamig eethuis. Aan de overkant van het spoor ligt de natuurbegraafplaats.
In het Willemsbos nabij de Hoog Buurloseweg. Hier loopt de schoolbeek. Dit jaar zijn ze met groot onderhoud van de beek. Via het Willemsbos waar ook de “Twee sprengen wandeling” loopt kom je uit bij de kazerne.
Op een bewolkte dag vertrok ik met de trein naar Bad Bentheim om de eerste etappe van het Marskramerpad te wandelen. Een aantal jaren rijdt er een stoptrein van Hengelo naar Billeveld waarbij Bad Bentheim de eerste halte is in Duitsland. In de trein heb ik een enkeltje gekocht naar Bad Bentheim. Hier was wel een automaat, maar deze vond mijn bankkaart toch niet zo aardig dus het ik de conducteur contant betaald.
Schloß Bad Bentheim
Aangekomen op het station van Bad Bentheim wandel je door het Schloßpark richting het kasteel. Het Duitse gedeelte van het Marskramerpad valt samen met de Handelsweg (Töddenweg) die van Oldenzaal naar Osnabrück loopt en is gemarkeerd met een witte T op een zwarte achtergrond. Tödde is het Duitse woord voor Marskramer. Bij de ingang van het kasteel begin het Marskramerpad, al wordt deze hier als Töddenpad aangegeven. Bij het kasteel staat een standbeeld van Bismarck, hij was een voormalige minister-president van Pruissen en het Duitse rijk. Door het heuvelachtige stadje geplaveid met kasseien wandel je door naar het bos. Na ruim een kilometer volgde er een pad door het bos en daarna weer een verharde weg richting Gildehaus.
Gildehaus
In Gildehaus ging het weer wat omhoog, zodat we een goed uitzicht hadden over de omgeving. Zo klim je de Muhlenberg op en vervolg je de Bergstraße die in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, gelukkig behoorlijk vlak is. Zo wandel je langs Gildehaus over een bescheiden heuvelrug waar je een mooi uitzicht hebt. Over de fietspaden vervolgt de route zicht langs het dorpje. Langs de Ostmühle, een oude molen, verlaten we Gildehaus. Zodra je voorbij het dorp bent maak je een bocht om bij een rustige spoorlijn uit te komen. Vanaf Gildehaus is het een stuk over een voornamelijk door open gebied met af en toe een klein bosje.
Bardel & Dinkel
Over de provinciale weg de L42 begint het bos van Bardel. Hier wandel je door een Duits oerbos. In het Duitse buurschap Bardel, ligt een terrein dat al enkele jaren gebruikt als zandwinningslocatie. Hier staan overal waarschuwingsborden staan die duidelijk maken dat recreanten hier niets te zoeken hebben. Over stille weggetjes, door bossen, langs spoorlijnen en windmolens lopen we richting Nederland. Het lijkt wel lente, wat een heerlijk weer, heel anders dan afgelopen weken. De grens met Nederland nadert en daarmee ook het bekende bruggetje over de Dinkel. Er waren nog duidelijk sporen te zien van het hoge water, maar gelukkig was het water al weer gezakt. Er is een omleidingsroute voor wanneer het water te hoog staan. Je loopt dan 5 kilometer om dit gebied heen.
Duivelshof
Wanneer je Nederland weer binnen bent kom je uit in een gebied dat het Duivelshof wordt genoemd. Over Duivelshof doen mysterieuze verhalen de ronde. De naam refereert waarschijnlijk aan een landheer die pachters in zijn kelder opsloot als ze niet aan hun verplichtingen konden voldoen. Hier volgende ik een heel stuk langs een betonnen pad. Op een gegeven moment kwamen we langs een klein meertje in het bos.
Boomhut
Onderweg kwam ik een prachtige boomhut tegen. De eigenaar die net wilde vertrekken maakte nog grapje over mijn camera en vertelde dat je op deze plek kan blijven overnachten. Ze vertelde dat ze in het verleden ook wel eens mensen heeft afgezet in Bad Bentheim om het Marskramerpad terug te wandelen. Dat heb ik niet gedaan, maar het is een prachtige locatie verscholen het prachtige Twentse coulisselandschap.
Oldenzaal
Vlak voordat je Oldenzaal in loopt moet je nog een klein ommetje maken om zo nog door een paar mooie stukken te lopen. Eerst loop je langs het zuidoosten van Oldenzaal maar je verlaat de stad voor het natuurgebied Boerskotten. Hier loopt ook het Overijssels Havezatenpad en hier ik onbedoeld ook een stuk van gevolgd. Iets verderop ga je over het spoor en volgde nog een mooi pad door een waterrijk gebied. Het was niet ver meer naar het Station Oldenzaal.
Inclusief aanlooproute en een paar kleine stukjes die ik te veel heb gelopen is de route 29,8 kilometer. Volgens de tracking app heb ik 631 hoogtemeters gemaakt. Vooral het stuk in Duitsland is heuvelachtig. Hier heb ik zelf 6,5 uur over gedaan, dit is dus wel een van de langste etappes tot nu toe. Dus enige wandelervaring of grote motivatie is wel aan te raden
Met de trein naar Bad Bentheim was even uitzoeken het dit nu exact werkte vooral omdat de automaat in de trein er geen zin in had. Bad Bentheim is een mooi heuvelachtige Duits stadje met een prachtig slot. In normale tijden kun je het kasteel ook bezoeken. Het Duitse stuk is meer over rustige landweggetjes en het is een mooie afwisseling in het landschap.
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Deze etappe van de route begint het buurtschap Veenhuizerveld, dit ligt tussen Voorthuizen en Putten. Ter hoogte van het buurtschap eindigt de Gelderse Vallei. De route vervolgt zich in het bos en loopt naar het Boeschoten. Deze plek is rijk aan cultuurhistorisch erfgoed.
Het gebied bevat een van de oudste bossen van Nederland en er liggen holle wegen. Dit zijn oude handelswegen die in de loop der eeuwen steeds verder uitsleten door paardenhoeven en de smalle, harde wielen van de wagens waarmee de handelswaar vervoerd werd. Over deze paden liepen ook de marskramers met handelswaar.
Je wandelt hier door voormalige heidevelden, die begin 20e eeuw door Staatsbosbeheer zijn bebost. Verder kwam ik onderweg het Watergraafsmeertje tegen. Volgens Staatsbosbeheer is dit meertje een zuur vennetje. Hier leven geen vissen in.
Onderweg richting Stroe zag ik nog boswerkers die bezig waren met het onderhoud van het bos. Vanuit de bos is het niet ver voor je in het plaatsje Stroe bent.
Het buurtschap Voorthuizen is moeilijk met de bus te bereiken, daarom heb ik deze halve etappe gecombineerd met de route Terschuur naar Veenhuizerveld. Deze halve etappe was 11,1 km – Veenhuizerveld naar Stroe – en komt samen uit op 27 km – Terschuur naar Stroe.
Het Stroese bos en het Speulder en Sprielderbos, zijn prachtige natuurgebieden. Ze hebben mooie oude bossen, stukken heide, een vennetje en een beetje cultureel erfgoed.
In de serie van het Marskramerpad gebruik ik de etappe nummers van Wandelnet. Zie de tag: Marskramerpad voor de andere wandelingen uit deze serie
Vlak bij Ermelo en Garderen ligt midden op de Veluwe ligt een prachtig landgoed. Op dit landgoed staat het kasteel Staverden, leuk om eens een kijkje te gaan nemen. Naast het landgoed lopen er mooie witte pauwen rond en je kunt een leuke wandeling maken door de tuinen.
Het Speuldepad start bij de parkeerplaats Landgoed Staverden in Ermelo. Dit pad is het 124ste Klompenpad in de provincies Gelderland en Utrecht. Zo hebben de buurtschappen Staverden, Leuvenum en Speuld er vanaf 1 juli 2020 een nieuw klompenpad bij. Zo voert het 17 kilometer durende pad je door het prachtige buitengebied van de drie buurtschappen over landgoederen, langs beken, bloeiende heidevelden en ‘dansende bomen’.
Het is een mooi pad door een prachtige omgeving. Op een aantal plekken hebben we wel de bordjes gemist maar over het algemeen staat deze route vrij goed aangeven.
Iets ten zuiden van Apeldoorn ligt het dorpje Beekbergen. In dit dorp aan de Tullekensmolenweg start een afwisselende route door en rond het dorp. Onderweg valt er genoeg te zien. Het is een afwisselende route die door het dorp, de bossen en de weides van Beekbergen loopt.
Hieronder neem ik je mee op onze tocht over klompenpad het Bekbergerpad.
Tips om er te komen
Als je met het openbaar vervoer komt kun je kunt de route beginnen bij De Smittenberg. Dit restaurant ligt aan de doorgaande weg van Apeldoorn naar Arnhem en hier stopt regelmatig een bus. Zelf ben ik begonnen bij het startpunt “De Ruitersmolen”, waar je prima de auto kwijt kan.
Afstanden
Het Bekbergerpad is 13 kilometer, en is in te korten naar 9 kilometer. Zelf zijn we voor de langste editie gegaan. Je kunt het pad combineren met de klompenpaden het Albapad en het Ugchelermarkerpad.
Tullekensmolen
Het Bekbergerpad leidt ons verder langs de Oude Beek. Zo kom je uit bij de watermolens. Eerst komen we langs de Tullekensmolen. Het Ford Museum Beekbergen is gehuisvest in een oude watermolen. Deze watermolen is gebouwd in 1535 en diende vroeger als papier makerij.
Het Hoogeland
De volgende bezienswaardigheid zou “Het Hoogeland” moeten zijn. Maar hier worden we omheen geleid wegens corona-maatregelen. De alternatieve route staat gelukkig duidelijk aangegeven, ook in de app. Het Hoogeland zorgt dat dak en thuislozen worden geholpen om weer regie over het leven te krijgen. In december 2020 is deze verandering teruggedraaid en in het vervolg mag je gewoon weer over het terrein van “Het Hogeland”
Sanatorium Immendaal
Na de omleiding van “Het Hogeland” steken we een weiland over en lopen weer het bos in. Hier komen we langs “Sanatorium Immendaal”. Dit gebouw werd begin 20e eeuw gebouwd voor de behandeling van TBC-patiënten. Het doet nu dienst als verpleeghuis. De mooie bospaadjes leiden ons in een bocht om het gebouw heen waarna we in de richting van het dorp lopen.
De Smittenberg
Vanaf de 17e eeuw is “De Smittenberg” een herberg. Tegenwoordig is het een café – restaurant, en naar eigen zeggen de ‘schitzelspecialist’ van de Veluwe.
Spelderholt
Na een klein stukje de N788 (Arnhemseweg) te volgen lopen we van het dorp af. Zo wandelen we in de richting van weides en bossen. Het is een glooiend gebied. Na een stuk bos staan we voor het kasteel Spelderholt. Het kasteel werd gebouwd in 1908. Rond het kasteel liggen enkele gebouwen met een zorgfunctie en het moderne Hotel Spelderholt. Voor corona werdt dit veel als vergaderlocatie gebruikt.
Engelanderenk
De route vervolgt over de Engelanderenk en de Engelanderholt. Via deze twee wegen lopen we het laatste stuk bos in waarna we weer bij de beek uitkomen.
Conclusie
De route wisselt mooi de bossen en heides af en zijn voldoende bezienswaardigheden onderweg. Het is een echte aanrader
Het nationale park de Veluwezoom is een uitgestrekt natuurgebied. Het ligt in de buurt van Arnhem. Het nationale park zelf is 5.200 hectare en is onderdeel van de nog grotere Veluwe. Zo is de Veluwezoom afwisselend tussen bossen, heide en zandverstuivingen.
Het fotografieblad Zoom.nl heeft de Facebook community ‘Fotografen voor elkaar’. In deze groep worden foto’s en tips gedeeld. Het leek de leden en de organisatoren leuk om elkaar eens te ontmoeten. Vandaag (14 juli) was de eerste Fotografen voor Elkaar: FotoWalk.
Een wandeling door het landgoed Heuven, langs de schaapskooi en over de heideheuvels naar Paviljoen de Posbank. Met af en toe een flinke klim of daling. Op het hoogste punt word deze inspanning ruimschoots beloond.
Zo loopt de route van door de heide en langs het Bezoekerscentrum Veluwezoom. Bij het bezoekerscentrum heeft de IVN ook een tuin. Hier groeien Wildeplanten, kruiden en is er een moestuin aanwezig.
Vanaf het bezoekerscentrum loopt de zwarte route verder terug naar de Koepel de Kaap waar de route na 7,6 km zal eindigen.
