In deze mini serie hiken we in het bosrijke en dunbevolkte Estland. Estland is het noordelijkste land van de Baltische staten en ligt ten zuiden van Finland en grenst aan Rusland. We vlogen op Tallinn pakte daarna de trein naar Aegviidu daarna de route in noordelijke richting te vervolgen. Tijdens deze trip hebben we beelden geschoten voor de aftermovie.
Tijdens deze wandeling wandelen we door naaldbossen, moerassen, langs prachtige meren en door de heuvels.
Vanaf het vliegveld hebben we de trein gepakt naar het dorpje Aegviidu. Hier loopt de route direct langs en beginnen we de lange afstandswandeling. Zo komt de route ook langs diverse kleine meren. Om over het moerras te komen zijn er planken neergelegd waar je over heen kan lopen. Lees meer over deze etappe in de blogpost
Deze etappe gaat door meerdere moerassen waarbij je over houten planken loopt. In het midden loop je een stuk over de snelweg maar daarna kom je in het bekendste moerasgebied van Estland: Viru Raba in het Lahemaa Nationaal Park. Lees meer over deze etappe in de blogpost
Dit is de laatste etappe van de RMK lange afstandswandeling door Estland. De etappe loopt door naaldbossen, velden en kent een aantal mooie watervallen. Zo eindigt deze route aan de Finse Golf. Lees meer over deze etappe in de blogpost
Scroll naar beneden voor de aftermovie
Aftermovie
We hebben samen onderweg beelden geschoten met de camera en telefoon. Niels heeft hier een montage van gemaakt.
Deze serie volgt een deel van de RMK lange afstandswandeling door Estland. Estland is het noordelijkste land van de Baltische staten. In het eerste deel wandelen we vanaf Aegviidu naar Paukjärv. De volgende etappe gaat verder vanaf Paukjärv.
Deze etappe gaat door meerdere moerassen waarbij je over houten planken loopt. In het midden loop je een stuk over de snelweg maar daarna kom je in het bekendste moerasgebied van Estland: Viru Raba in het Lahemaa Nationaal Park
Põhja-Kõrvemaa
Het natuurreservaat Põhja-Kõrvemaa bestaat vanaf 1991 en is enkele maanden nadat Estland onafhankelijk is geworden opgericht. Tijdens de Sovjetperiode was dit een oefengebied voor militairen en was daarom afgesloten voor het publiek. Het leger gebruikte echter slechts tien procent van het totale oppervlakte waardoor de rest van het gebied intact bleef. Omdat de grond niet geschikt was voor landbouw is het gebied altijd redelijk onaangetast gebleven.
Kõnnu-Suursoo-moeras
Vanaf Paukjärv wandelen we over het moeras, ook wel Suru Suursoo of Suru-moeras genoemd in noordelijke richting. Het Kõnnu-Suursoo-moeras is meer dan 6000 jaar oud. De dikte van de veenlaag bereikt hier zes meter. Het oppervlak van het moeras is gebogen en het water begint vanuit het midden naar de rand te stromen. Op deze manier ontstaan er grote waterige stukken. Het gevaarlijkste stuk in het moeras zijn niet de vijvers maar stukken land waar het lijkt alsof deze droog zijn. Daarnaast is het niet mogelijk om door de meren te varen met een boot.
Kõnnu-Suursoo uitkijktoren
De tweede uitkijktoren van Kõnnu-Suursoo is gebouwd in het voorjaar van 2013 en is 10 meter hoog. Hier heb je een prachtig overzicht over het moeras. De eerste uitkijktoren staat aan de rand van het moeras en zijn we in de vorige etappe geweest.
Stuk over de snelweg
Na het moeras wandel je 7 kilometer over een rustige zandweg. Vlak voor de snelweg staan wel huizen, maar hier kwam een boze hond ons nog achterna. Halverwege de etappe is er een omleiding waardoor je een stuk over de vluchtstrook loopt van de E20. Je wandelt 2,5 kilometer over deze snelweg. Dit is de snelweg van Tallinn naar Sint Petersburg. In het verleden heeft dit anders gelopen en we hopen dat ze dit ook gaan veranderen. Dit stuk is echt verschrikkelijk.
Viru moeras
Het Viru moeras ligt in het Nationaal park Lahemaa. Dit park werd in 1971 opgericht en was daarmee het eerste nationale park in de Sovjet-Unie, waar Estland destijds toe behoorde.
Er zijn veel plankenpaden om in moerassen te wandelen en om er meer over te leren over het huidige Estland. Dat is niet altijd zo geweest. Het idee om via houten planken over het moeras te lopen, leek voor velen nieuw en bizar idee toen de aanleg van de paden van het Viru moeras-studiepad in 1977 begon. In moerassen waren plankenpaden gebouwd voor de meetapparatuur van moeras onderzoekers en voor toegang tot observatiepunten, maar de intentie was niet om dit voor bezoekers aan te leggen.
Het idee voor de plankenpaden kwam van Aarne Kaasik, hij was lange tijd directeur van het Lahemaa National Park. Tijdens zijn bezoek aan Finland, waar hij kennismaakte met de paden daar kwam hij op het idee. De bouwers waren erg sceptisch over het idee. Er waren echter zoveel bezoekers dat de eerste versie van het plankenpad uit elkaar viel en er een nieuwe moest worden gebouwd. De laatste verise is in 2013 gebouwd, is de vierde tot nu toe. Het Viru moeras-studiepad is het meest bezochte natuurpad van Lahemaa geworden – meer dan 37.000 mensen kwamen hier in 2015.
Er zijn vele lokale sagen en legenden over de moerassen, maar de meest typerende uitdrukking is. Als er iets misgaat, zeggen de Esten: “het is naar het moeras gegaan”.
Onder de laag veen is er een zure omgeving en een gebrek aan zuurstof en afbraakproces wordt sterk vertraagd door het ontbreken van micro-organismen. Daarom zijn er zoveel goed bewaarde oude plantenresten.
Kalmeoja lõkkekoht
We eindigden deze etappe bij een kampvuurplaats voorbij het moeras. Hier zetten we onze tent op om te overnachten. Op deze plek ontmoeten we ook een Duits stel dat met een camperbusje onderweg is vanaf de Lofoten (Noord-Noorwegen) in de richting van Turkije en Iran. De man heeft in 1,5 jaar een camperbus verbouwd. Hij kan de lades zowel van binnen als van buiten openen. Aan de zijkant van de bus heeft hij een buis gemonteerd om water te verwarmen met zonlicht, dit wordt na een paar uur zon 40 graden. Ze kunnen er dan onder douchen, alleen gaat het niet erg snel. Hij heeft daarnaast ook een tank van 60 liter met drinkwater en was zo aardig om ons de volgende ochtend onze drinkflessen te laten vullen. Paukjärv was de laatste plek waar het water er nog redelijk uitziet. Als je water uit een meer haalt moet je het wel desinfecteren.
Conclusie
De moerassen zijn echt geweldig, de paden zijn goed onderhouden en het is goed te doen om over de plannenpaden te lopen. Onderweg kom je geen punten tegen waar schoon water te vinden is. Halverwege wandel je letterlijk over de snelweg. Dit stuk is echt verschrikkelijk, maar de moerassen zijn echt prachtig.
Deze blogpost is onderdeel van de serie: RMK Oandu-Aegviidu-Ikla wandelroute.
